De zoekopdracht 'De klassieker van de boekverkoper' leverde 11 resultaten op
Recensies
Hoe Alice Walkers klassieker The Color Purple me tot lezen en schrijven bracht
Ik heb kennisgemaakt met The Color Purple dankzij mijn zus. Zij waarschuwde me dat het best zwaar was. Ik herinner me nog de voorkant van het boek dat ze had, de vergeelde cover in de kast. Toen ik een jaar of 15 was ging ik het zelf lezen en wat mijn zus had gezegd was waar: het is een boek dat sho…
Eenzaamheid, duisternis en autonomie: Ronja de Roversdochter is een tijdloze kinderklassieker
Wat maakt een klassieker? Dat het boek na een tijdje nog overeind staat, boeken over hetzelfde thema overstijgt. Het zijn ook titels die vaak worden verfilmd, en die, ook in het geval van Ronja de Roversdochter, steeds opnieuw frisse vertalingen verdienen.
Art Spiegelmans Maus blijft indrukwekkend, als boek over de holocaust en als klassieke graphic novel
Wat maakt een klassieker? Dat het boek na een tijdje nog overeind staat, boeken over hetzelfde thema overstijgt. Het is ook iets persoonlijks: de eerste keer dat je een boek leest over de Holocaust is extra indrukwekkend. Maar Art Spiegelmans graphic novel Maus blijft.
De Bijbel verveelt nooit: Reny's klassieker van de boekverkoper
De Bijbel, ik ben ermee opgegroeid. Ik kreeg een licht protestante opvoeding, maar wel elke zondag naar de kerk. Inmiddels is dat voor vrijwel de hele familie verleden tijd, maar het hoort bij onze geschiedenis. De Bijbel is mijn klassieker van de boekverkoper.
Een ingrijpend drama in een onvermoede wereld: Ismail Kadares klassieker Een breuk in april
Kadare heb ik meegekregen van mijn (eveneens boekverkopende) vader. Na De brug met de drie bogen en De piramide — evenzeer klassiekers als je het mij vraagt — las ik toen ik een jaar of achttien was Breuk in april. Het liet een onuitwisbare indruk achter.
Kritisch en kwetsbaar: Maggie Nelson over familie in De rode stukken
3 broers, 2 zussen, 1 echtgenote, 3 kinderen: zeg niet dat ik niet weet wat familie is. En nu ‘Bij ons in de familie’ het Boekenweekthema is, grijp ik naar Maggie Nelson, van wie ik fan ben sinds Bluets. Nicolette Hoekmeijers vertaling De rode stukken (The Red Pieces, 2007) is een moderne klassieker…
De weldadige weemoed van Nescio, het tijdloos bewonderen, het hemel bestormen, en de rafels
Ze hebben iets onschuldigs. De kleine romans van Nescio, De Uitvreter, Titaantjes en Dichtertje (1911, 1915, 1918), stralen een weldadige weemoed uit. Nescio schetst een soort oneindige studententijd, een tijdloos bewonderen, een onmaatschappelijk hemel bestormen - wat zijn boeken de klassiekers mak…
Een tijdloos verhaal van onaangepastheid: W.F. Hermans, Nooit meer slapen
Ik tip W.F. Hermans’ Nooit meer slapen omdat het een tijdloos verhaal is van onaangepast zijn. Vooral ook omdat ik er ontzettend bij moet lachen iedere keer als ik het lees. Als ik aan Nooit meer slapen denk, denk ik aan muggenbulten, modder, en altijd gelijk hebben.
Lachen en huilen in Kurt Vonneguts klassieke sciencefiction Cat’s Cradle
Kurt Vonnegut zei ooit: ‘Lachen en huilen zijn beide reacties op frustratie en uitputting. Zelf geef ik de voorkeur aan lachen, omdat er daarna minder opgeruimd hoeft te worden.’ Wellicht dat hij vanuit dit gevoel Cat’s Cradle schreef, zijn vierde en persoonlijk favoriete roman over een mogelijk aan…
De liefdevolle klassieker van Lola Storm: J.D. Salinger, The Catcher in the Rye
Ik moet een jaar of vijftien zijn geweest toen ik The Catcher in the Rye las. Ik had, toentertijd, nog niet veel met literatuur. Ik wilde actrice worden en uitsluitend in stukken van Shakespeare, Goethe en verhalen uit de klassieke oudheid spelen. Het liefst zo klassiek en traditioneel mogelijk. Al …
Een bloederige tocht door het wilde westen
Mijn voorkeur voor boeken met apocalyptische scenario’s bracht me na The Road bij een boek dat de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy in 1985 publiceerde: Blood Meridian: Or the Evening Redness in the West. Het verhaal: Een jongen, the Kid genoemd (‘in him already broods a taste for mindless viole…
- Pagina :
- 1
