P.C. Hooftprijs 2023 voor beschouwend proza voor Tijs Goldschmidt

De toekenning werd bekend gemaakt tijdens de viering van 75 jaar P.C. Hooft-prijs in het Literatuurmuseum. De auteur was blij verrast. 'Het is, helemaal afgezien van mezelf, een grote erkenning als je deze oeuvreprijs mag ontvangen. De P.C. Hooftprijs staat bij mij hoog aangeschreven. Talloze schrijvers die ik heel goed vind, hebben hem gekregen. Ik kan eigenlijk nog niet geloven dat deze eer mij nu ook ten deel valt.'

De P.C. Hooftprijs is de voornaamste oeuvreprijs voor Nederlandse literatuur. Aan de prijs is een bedrag verbonden van € 60.000. De afgelopen jaren wonnen Arnon Grunberg (2022), Alfred Schaffer (2021), Maxim Februari (2020), Marga Minco (2019), Nachoem Wijnberg (2018), Bas Heijne (2017), Astrid Roemer (2016), Anneke Brassinga (2015), Willem Jan Otten (2014), A.F.Th. van der Heijden (2013), Tonnus Oosterhoff (2012), H.J.A. Hofland (2011) en Charlotte Mutsaers (2010). Eerdere winnaars van de prijs voor verhalend proza waren J.M.A. Biesheuvel (2007), Cees Nooteboom (2004) en Gerrit Krol (2001).

De P.C. Hooftprijs is toegekend op voordracht van een jury bestaande uit Sinan Çankaya, Maxim Februari, Mirjam van Hengel (voorzitter), Daniël Rovers en Sana Valiulina. 

Op Athenaeum.nl publiceerde we voor uit Tijs Goldschmidts essaybundels Wolven op het ruiterpad, die in oktober werd bekroond met de Jan Wolkersprijs 2022, en Onvoldoende liefdesbrieven.

De jury:

‘Hij schrijft nooit zomaar een populair-wetenschappelijke verhandeling, hij bedrijft literatuur. Hij formuleert elegant en bedachtzaam, is een meester van de lichte ironie en zijn formuleringen zijn helder belijnd, zichtbaar zorgvuldig gecomponeerd en van een soepele talige muzikaliteit. Als essayist is hij een verteller die weet dat de inhoud en vorm hand in hand gaan en hij is een meester in het verschuiven van accenten, het leggen van onverwachte relaties en het opkloppen van sleetse verbanden. (...) Hij biedt zijn wereld aan in een taal en een betoog dat gemakkelijk te verbinden is met wat ook niet-biologen begrijpen. (...) De lezer wordt meegezogen in zijn universum, er komen linksbekkige en rechtsbekkige schubbenschrapers uit het Tanganyikameer voorbij, vissen die vermoedelijk links en rechts uit elkaar weten te houden, dolfijnen die nooit helemaal slapen, wier ene hersenhelft droomt en de andere wakker blijft, rechtsdraaiende suikers die "naadloos je lichaam inschuiven"'