Best besproken week 5: vijf vertaalde romans bejubeld

Onweerstaanbaar

De boekenbijlage van Trouw opende zaterdag met een groot stuk over Brigitte Reimann, een DDR-icoon zoals Christa Wolf (met wie ze ook bevriend was). Haar inmiddels tot cultboek geworden roman Mijn broer en ik (Die geschwister, vertaald door Jantsje Post en Marianne van Reenen) is recent opnieuw uitgegeven, omdat het originele manuscript in 2022 bij sanering van het huis van de auteur onder een trap werd gevonden. 'Er zijn genoeg redenen om je in Reimann te willen verdiepen,' schrijft Andrea Bosman, 'niet alleen haar leven, ook haar schrijven is onweerstaanbaar - ook in de levendige vertaling van Jantsje Post en Marianne van Reenen'.

Geertjan de Vugt in de Volkskrant sluit zich hierbij aan: 'Ofschoon Mijn broer en ik duidelijk is gekleurd door de toenmalige eisen die aan de roman werden gesteld (...) leest het boek als een grote serie ontgoochelingen.'

Lichtvoetig en ontroerend

North Woods (uit het Engels vertaald door Theo Schoemaker) is een ongebruikelijk boek; doorspekt met fragmenten van kunstwerken, liederen, gedichten en briefwisselingen. Het beschrijft de lotgevallen van de opeenvolgende bewoners van een huis in Massachussetts, over een periode van eeuwen. 'Lichtvoetig en toch ontroerend,' schrijft de Volkskrant. 'Een boek dat qua tijdsbeelden, vertelstijlen en personages haast uit zijn voegen barst, en toch verlang je als lezer naar méér. (...) Eenmaal genesteld in het gele huis, wil je er nooit meer weg.'

Wervelwind

Ondanks dat Autran Dourado in zijn thuisland Brazilië een gerespecteerd en veelvuldig bekroond auteur was, heeft zijn werk in Nederland nooit echt voet aan de grond gekregen, schrijft Vivian de Gier in Het Parool. Gelukkig geeft uitgeverij Koppernik Dourado een herkansing. Het mensenschip (vertaald uit het Portugees door Harrie Lemmens) speelt zich af op een fictief eiland voor de Braziliaanse kust, bevolkt door allerlei kleurrijke figuren.

'De schrijver kruipt in het hoofd van de personages, waar het een drukke, rommelige boel is (...). Het is een bijzondere manier van vertellen, vol zintuigenlijk waarnemingen, waar je je als lezer aan moet overgeven, als het ware door moet laten meedrijven.' Het is grillige, poëtische taal, concludeert De Gier, goed voor een 'spannende leeservaring, als een wervelwind.'

• Lees een fragment uit Herscht 07769
• Lees een fragment uit Lichtspel

Glanzende prestatie

De 'ongrijpbare' Hongaarse auteur László Krasznahorkai dacht dat hij de romanvorm had uitgespeeld, maar niets is minder waar, schrijft Cyrille Offermans in De Groene Amsterdammer. Krasznahorkai's vertaler Mari Alföldi heeft nu Herscht 07769 vertaald - de titel verwijst naar de familienaam van de protagonist, en het nummer is de postcode van Kana, een ten zuiden van Jena gelegen stadje in Thüringen, de deelstaat waar de extreem-rechtse AfD momenteel de grootste partij is.

Deze vertaling is 'een glanzende prestatie van een opnieuw formidabele roman', waarmee Krasznahorkai 'de extreem onvoorspelbare tijd waarin wij leven in het hart treft'.

Meesterlijke speelfilm

Vijf ballen voor de nieuwe roman van de Duits-Oostenrijkse topauteur Daniel Kehlmann, in NRC. Michel Krielaars stelt dat Lichtspel (Lichtspiel, vertaald door Josephine Rijnaarts), een 'non-fictieroman' over de Duitse 'foute' filmregisseur G.W. Pabst, 'het grijze veld tussen goed en fout venijnig subtiel neerzet'. Kehlmann schrijft volgens Krielaars 'grootse literatuur' die 'ook leest alsof je naar een meesterlijke speelfilm kijkt. En dat maakt zijn roman extra bijzonder.'