Leesfragment: Gezeik

26 februari 2024 , door Pepijn Lanen

1 maart verschijnt de nieuwe roman van Pepijn Lanen: Gezeik! En zaterdag 9 maart komt hij zijn boek signeren. Wij publiceren voor. Lees een fragment en reserveer je boek!

In Gezeik vergeet ex-rapper en eindeloos struggelende midlifer Aad een belangrijk familieweekend. Hij zet alles op alles om zijn vrouw, internationaal vermaard fitnessgoeroe, en wereldwijze kinderen te bewijzen dat hij hun bestemming heus zal bereiken, probleemloos en op tijd.

Haperende techniek, kaasninja’s, zijn eigen warrige hoofd, pretenties en frustraties zitten hem hierbij danig in de weg. Naarmate de slapstickachtige road-, sky- en watertrip vordert, wordt duidelijk dat behalve het laatste restje van Aads eer ook het voortbestaan van de samenleving op het spel staat.

Gezeik is een odyssee waarvan het doel lang ongewis blijft. Onzinnig gezeik, existentiële crises en keiharde actie wisselen elkaar in rap tempo af, en te midden van de chaos tekent de ware bestemming van antiheld Aad zich steeds duidelijker af.

Lees fragmenten uit Pepijn Lanens boeken

Lang, lang geleden, voor de supermarkt- en wereldoorlogen, ver voor polarisatie en polemieken, voor afsluitdijken en waterwerken en alsnog angst voor stijgende zeespiegels, was Nederland niets dan een vlek op een kaart die nog niet bestond. Een vlek met één groot uitsteeksel. Waar we tegenwoordig de Waddenzee vinden, met aan de ene kant het vasteland en aan de andere kant de eilanden, stond een berg. En niet zomaar een berg. Nee. Een gigantische berg, die volledig bestond uit kaas. De Kaasberg.
En niet zomaar een kaasberg. Nee, nee. Deze Kaasberg was een kwaadaardige kaasberg. De Kaasberg terroriseerde het omringende land met kolossale kaastentakels, en onderwijl liet de berg het azijnzuur regenen. Op die manier bleef het land vlak en onontgonnen en saai; zo had de Kaasberg het graag. Geen gedoe. Geen uitschieters. Alleen hijzelf. Om zich te amuseren voerde hij voor zichzelf schaduwtentakelspelen op, en wel iedere tweede derde dinsdag van de maand (in die tijd zaten er nog meerdere derde dinsdagen in een maand).
Tot op een dag zes godheden uit de oneindige hemel vielen. Ze doorboorden de dampkring van de Aarde en stevenden af op het domein van de Kaasberg.
De godheid van Zuinigheid en Zuurte.
De godheid van Voorspoed en Gezondheid.
De godheid van Warm Eten en Smaak.
De godheid van Openbaar Vervoer.
De godheid van Gezelligheid en Verbintenis.
De godheid van Alwetendheid.
De godheden landden op de top van de Kaasberg en vormden met hun gezamenlijke energie een kosmische kaasschaaf die de kwaadaardige Kaasberg terugdrong tot diep onder het water dat we tegenwoordig kennen als de Waddenzee. De Kaasberg nam de vorm aan van een octopus en probeerde te ontsnappen maar werd alsnog door ieder van de godheden bij een tentakel gegrepen. De zes godheden sloten de octopus op de zeebodem op in een tempel die zij verzegelden met hun gezamenlijke goddelijke krachten.
Rust en Vrede keerden terug naar het proto-Nederlandse.
De zes godheden besloten dat het hun wel beviel hier op dit vrij kleine en vooral platte stukje aarde en ze besloten zich er permanent te vestigen.
Zij namen de vorm aan van mensen en werden de oer-Hollanders. De oer-Hollanders verrezen uit de zee met geschenken voor de mensen die door de tijdens de strijd vrijgekomen goddelijke energie ontstaan waren, op het platte land dat Nederland zou gaan heten. Armen vol kaas. Het geheim van augurken op zuur. De kunst van het gieren; het ‘zuinig’ zijn. Het op smaak brengen van een gerecht. Luisteren naar elkaar. Het wonder van reproductie. De magie van massavervoer, beschikbaar voor eenieder. Niet alle geschenken vonden even gretig aftrek.
Doordat de Kaasberg onder de Waddenzee was teruggedrongen, waren aan de andere kant van het waterlichaam de Waddeneilanden naar boven gekomen. Met een tempel om de zes godheden te aanbidden op ieder eiland. De tot oer-Hollanders verworden godheden mengden zich onder de kakelverse bevolking en verwerden tot een legende. Ondanks de onsterfelijkheid van de godheden zelf sleet, generatie na generatie, de herinnering aan de godheden steeds een stukje verder uit het collectieve geheugen van de bewoners van Nederland. De mensen namen de giften en inzichten van de godheden steeds meer voor lief of zagen ze zelfs als iets wat zij zelf waarschijnlijk ontdekt en/of voor mekaar hadden gekregen. Nieuwe mythes werden bedacht en modernere tradities geretcont in de bestaande spirituele frameworks.
Duizenden jaren later is het ineens het nu. Elke dag dezelfde sores. Een land gevuld met mensen. Iedereen zijn of haar eigen gedoe. Zoals bijvoorbeeld Aad.

Akte I

Aad kucht en ademt diep in. ‘Oké, nou hup daar gaan we.’
Het begint zachtjes te regenen.
‘Tuurlijk,’ verzucht Aad.
Hij beweegt zonder het door te hebben en opeens schiet een scherpe pijn door hem heen. ‘Aaaah, fak mijn knie. Hssssss,’ sist Aad. ‘Fakking deurpost!’
Aad heeft zijn knie erg hard tegen de deurpost van zijn eigen voordeur gestoten. Precies op het pijnlijkste punt van de knie; daar zo precies in het midden van de schijf.
‘Fak. Mijn sleutels.’
Aad is onderweg om de deur uit te gaan.
‘faaaak. Koffie. Kut. Weer terug. Vergeet ik nou die sleutels? Hè?’
Aad gaat koortsachtig met zijn handen over al zijn zakken.
De vierde keer voelt hij zijn sleutels eindelijk in zijn linkerborstzak zitten.
‘Vier keer heen en weer.’ Aad zucht en kijkt nukkig om zich heen de straat in. ‘Waar staat die auto?’

Aad is getrouwd met Maya, de succesvolste Nederlandse fitnessgoeroe van de hele wereld. Ze hebben twee prachtige kinderen. Dochter Hartje en zoon Marmer.
Aad had stay-at-homevader kunnen zijn maar daar is hij naar eigen zeggen gewoon niet zo goed in.
Bovendien zou het allemaal dingen opleveren die hij de hele tijd zou moeten doen.
Mede daarom is hij chauffeur bij een bedrijf dat mensen in staat stelt om met hun smartphone een auto te bestellen om ze naar een voorgeselecteerde plaats van bestemming te vervoeren met minimale intermenselijke interactie. Vroeger deed hij andere dingen. Vroeger was hijzelf ook succesvol en bekend. Als je hem lang genoeg aan het woord laat, zal hij daar vanzelf wel over beginnen.

Daar. Daar staat zijn auto.

[…]