Recensie: Lachen & leren met de slijmprik en sifonorenseks: Matthijs Meeuwsens Een slijmzoen voor je oma

02 april 2024 , door Daan Stoffelsen
| | |

Enorme of miezerige diertjes die licht geven, scheten laten, een superheldencape hebben of een soort legpuzzels zijn: Matthijs Meeuwsen en illustrator Paco Vink nemen je in het geestige en leerzame Een slijmzoen voor je oma. De tofste zeedieren die niemand kent mee naar de bizarste bewoners van ‘planeet Water’. Van plankton en de Venusschelp tot de Groenlandse zeehaai en ‘een soort pinguïn zonder diepvriesvet maar met een vliegbrevet’ — en heel veel inktvissen.



Je zou zeggen dat we al genoeg geweldige dierenboeken hebben, zoals Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda van Bibi Dumon Tak en Annemarie van Haeringen (Woutertje Pieterseprijs 2023, Zilveren Griffel 2023, shortlist De Boon 2024) en Een kleine geschiedenis van de mens door dierenogen van Joukje Akveld en Djenné Fila (Gouden Penseel 2023, shortlist Woutertje Pieterseprijs 2023), boeken waarin dieren personages worden. Waar Dumon Tak dieren op een Toon Tellegenachtige, maar biologisch correcte, manier menselijker maakt, maakt Akveld de rol van het dier in de (mensen)geschiedenis zichtbaar.

Journalist Matthijs Meeuwsen kiest in zijn eerste kinderboek voor de andere route: Een slijmzoen voor je oma is een kennismaking met de aliens in de (diep)zee, met onmogelijke lichamen, inventieve manieren om te eten, te voorkomen dat ze worden gegeten en onaardse varianten van seks. En hoewel het in vergelijking met Dumon Tak en Akveld keiharde non-fictie is, weet Meeuwsen je met zijn losse taal te overtuigen dat we de planeet met razendinteressante wezens delen. Ik werd verrast door de survival skills van de Venusschelp; door de niet te betwisten definiëring van het Portugees Oorlogsschip als bijennest, verjaardagsslinger én legpuzzel (met een kadertje over ‘sifonorenseks’, zoek maar op); hoe de slijmprik, met sprieten en tanden evolutionair gezien je oer-oer-óéroude oeroma, zich verdedigt; en hoe zeekomkommers met hun stofzuigmond en bewoonbare kont dat uiteinde beschermen:

‘Er zijn ook zeekomkommers die het over een andere boeg gooien. Die snappen heel goed dat ze hun achterdeur niet altijd op slot kunnen doen. Maar ze proberen wel om het indringers zo moeilijk mogelijk te maken, door slechts een kattenluikje open te houden. Hoe ze dat doen? Met tanden. Ja, het staat er echt: sommige van die zeekomkommers liggen te stofzuigen met een kont vol tanden.’

Wil je lachen, wil je leren, en je bewuster worden van de rijkdom van de oceaan? Lees Een slijmzoen voor je oma.

Daan Stoffelsen is webshopmanager van Athenaeum.nl en goddank landbewoner.

Delen op

Gerelateerde boeken

pro-mbooks1 : athenaeum