Recensie: Kritisch en kwetsbaar: Maggie Nelson over familie in De rode stukken

3 broers, 2 zussen, 1 echtgenote, 3 kinderen: zeg niet dat ik niet weet wat familie is. En nu ‘Bij ons in de familie’ het Boekenweekthema is, grijp ik naar Maggie Nelson, van wie ik fan ben sinds Bluets. Nicolette Hoekmeijers vertaling De rode stukken (The Red Pieces, 2007) is een moderne klassieker over familie. En Nelson en familie is een prachtige combinatie.

• Lees een fragment uit De rode stukken
• Lees Marius ook over Bluets
• Lees een fragment uit Bluets. Bespiegelingen in blauw
• Lees Daan Stoffelsens bespreking van Bluets

Míjn moderne klassieker van de boekverkoper. Met bedrieglijk eenvoudig maar haarscherp taalgebruik zet Nelson uiteen hoe de jarenlange onopgeloste moord op haar tante ineens in een stroomversnelling komt nu DNA-materiaal aan een verdachte gekoppeld kan worden. Dat heeft alleen al vanwege de overweging al dan niet naar het proces te gaan, gevolgen voor de relaties met (vooral) haar moeder en haar zus. Daarbij spaart ze niemand en zeker ook zichzelf niet. Ze is openhartig, kritisch en kwetsbaar. In het voorwoord schrijft ze:

‘Nadat ik in juli 2005 het proces tegen de verdachte had bijgewoond, voelde ik een ongekende drang om alle details vast te leggen voordat ik zou worden verzwolgen, door angst, verdriet, geheugenverlies of afgrijzen; een drang om mezelf of mijn materiaal te transformeren tot een esthetisch object, als aanvulling op, of vervanging van, of laatste horde voor de doffe sprakeloosheid die het onmogelijk zou maken me dingen te herinneren en onder woorden te brengen.’

Dat zegt het wel. Mooi uitgegeven ook door Atlas Contact, dit boek.

Vooralsnog is er van mijn familieleden, voor zover mij bekend, niemand vermoord. Je zou het bijna een vervelende achterneef toewensen als er van mijn hand zo’n prachtig boek als De rode stukken uit voort zou vloeien.

Marius de Smet is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel & Nieuwscentrum Spui.