Turingprijs 2015 naar Ruth Lasters en Laurens Hoevenaren

De Turing Nationale Gedichtenwedstrijd staat open voor iedereen die € 4,- in de prijzenpot steekt. Medewerkers van Awater en De Poëziekrant maken een eerste selectie, waarna de jury in twee rondes de beste honderd en de winnaar kiest. Vorig jaar won Mieke Zonneveld, in 2013 Onno Kosters, in 2012 David Troch.

Terwijl Hoevenaren nog relatief onbekend is, schreef de Vlaamse Lasters al drie romans, en was ze finalist bij de Jan Hanlo Essayprijs Klein. 

De winnende gedichten:

Witlof

De afzonderlijke oerknallen van
dingen, het (ontstaans)eureka van sorbet, papier, de slede, radio-

golven, de dasknoop, het elektron, poedersuiker. Was het
in stolpen maar ergens bewaard. Grote glazen reservoirs

waaronder men dan bij verwonderingverlies, bij bovenmatig balen
inhaleren kon het prilste, prettigste begrippen-

begin, ontdekkingsenthousiasme.
Dan in zo’n stolp met jou te staan, diep in te ademen de kick

van de vondst van wat wij daarna dan verzoend en -strengeld
weken aten: rauwe, bleke losgewoelde ledematen van

de aarde.

 

De zotte Charlotte

Op kousenvoeten sluip ik naar het dagverblijf
– ook ’s nachts blijf ik gekleed als dame –
en zie het licht achter de tralieramen
dat alle zinsbegoocheling verdrijft.

Ik tel de dagen, schrijf ze in mijn waaier
met tekenen die niemand lezen kan of zal.
Mijn geest wordt alle dagen taaier
al voeren ze me gif en slachtafval.

Het enige bezoek is van mijn gouvernante.
Ik vraag haar steeds een jurk met diep decolleté;
ze brengt alleen borduurwerk voor me mee
en nooit een groet van oom en tante.

En als ik bij het weggaan vraag:
‘Was het een jongen of een meisje, leeft het nog?’
dan mompelt ze plots heel erg vaag
en zegt alleen: ‘Ach kindje toch.’