4 vragen aan Obe Alkema, dichter, schrijver en liefhebber van de Amerikaanse literaire stroming New Narrative

Met welke schrijver zou je op date willen? (En waarom.)

Betekent op date gaan socializen en samen wat drinken? Ik ga vaak genoeg met dichters op café, dat is altijd leuk. In mijn branche kan daten echter ook seks zonder verplichtingen betekenen. De lijst is lang. Een onmogelijkheid trouwens, seks zonder verplichtingen, omdat seks altijd verbindt, zowel plezier als last geeft, zoals New Narrative-schrijvers als Kevin Killian, Dodie Bellamy en Robert Glück laten zien in hun werk. Uit 'Triangles in the Sand', een van de memoirs in Killians Fascination, wordt zelfs duidelijk dat een minimum aan seks - of ging hij helemaal niet met z'n minnaar naar bed? - tot maximale betrokkenheid, oftewel: obsessie, leidt. Dat is ook een rode draad van Gênante nabestaande, míjn memoir over Killian.

Welk boek dring je op aan je vrienden?

Is iemand iets in de schoot werpen een vorm van opdringen? Als ik in antiquariaten en kringloopwinkels De Foucault hallucinatie van Patricia Duncker en/of Een verlangen naar ontroostbaarheid van Patricia de Martelaere tegenkom, neem ik het altijd mee. Er is altijd wel iemand die je er blij mee kunt maken. Laatst gaf ik De Martelaere aan een huisgenoot en er ligt nog een exemplaar op een nieuwe eigenaar te wachten. Iets voor jou?

• Vakantie in New York? Boekverkoper Romy Day Winkel tipt New Narrative, Alexander Chee en Valeria Luiselli

Welk boek herlees je ieder jaar?

Ik herlees eigenlijk nooit boeken uit angst de oorspronkelijke leeservaring plus bijbehorende emoties aan te tasten. Vorig jaar herlas ik die roman van Duncker en het greep me wederom zeer aan. Dankzij De Foucault hallucinatie kon ik Gênante nabestaande afronden. Het boek had mijn leven al veranderd. Ik zie me nog zitten op de bank in het huis van mijn voormalige docent Nederlands, Cilla Geurtsen, omringd door huisdieren waar ik op paste. Duncker herlezen bleek geen garantie voor de toekomst: toen ik vorig jaar op vakantie in Portugal was, begon ik opnieuw aan Pascal Merciers Nachttrein naar Lissabon, maar ik kwam er niet doorheen. Toegegeven, er is geen concurrentie mogelijk met de omstandigheden waarin ik die roman voor het eerst las: vlak na het overlijden van een oom van mij die het jarenlang en tevergeefs probeerde te slijten aan me.

Wanneer besloot je het boek waar je nu aan werkt te gaan schrijven? (En waarom.)

Ik werk al zo lang aan mijn memoires dat ik niet goed meer kan reconstrueren wanneer ik eraan begon. In ieder geval lang voordat ik de eerste letter op papier zette. Ik denk aan 2015 en 2016, toen ik bekend raakte met New Narrative. Nadat mijn eerste Obelisque de wereld inging, begon ik de eerste letters op papier te zetten. Bijna vijf jaar geleden alweer! Af en toe eraan gewerkt, ondertussen nog opgenomen geweest en een tweede Obelisque gepubliceerd. Ik hoop de autobiografie (titel: Bewogen selfies) eind dit jaar af te ronden.

Obe Alkema (1993) werkt bij Uitgeverij AnkhHermes, schrijft over poëzie voor NRC Handelsblad, publiceert in/op diverse Nederlandse/internationale tijdschriften/platforms en bereidt het eerste deel van zijn memoires voor.