Recensie: Kijken, loslaten, liefhebben, leven: lees Marieke de Maré, Ik ga naar de schapen

Veel praten maar weinig zeggen. Dat is waar Ik ga naar de schapen, de tweede roman van de Vlaamse schrijfster Marieke de Maré en mijn Boek van de Maand, vooral over gaat. Vijf mensen die zich enorm verbonden voelen, veel tijd met elkaar doorbrengen — maar zichzelf uiten is een lastig iets.

• Lees ook een fragment uit Ik ga naar de schapen

De een verschuilt zich graag bij zijn schapen, de ander geniet intens van het doden van insecten…

‘Daarna laat ze een pot water pruttelen op het vuur, om vervolgens met een kan kokend water rond het huis te wandelen, op zoek naar nesten van insecten.

De dagen waarop Simone haar dochter ontvangt zijn de dagen waarop ze haar huis en alles wat er rond ligt zo zuiver mogelijk wil hebben.

Na het poetsen en zuiveren gaat ze een uur zitten in haar fauteuil. Ze zet de radio aan, luistert naar orkestmuziek en kijkt naar de schapen.’

…, weer een ander legt doden af, nog een ander maakt beelden van was en de laatste? Die staart het liefst in het niets. In deze kleine roman ga je al snel van de karakters houden. Het gaat over kijken, loslaten, liefhebben en: hoe te leven?!

Bob Kappen is boekverkoper Nederlandse & vertaalde literatuur bij Athenaeum Boekhandel Spui.