Recensie: Morrigans schuld, Morrigans magie: over Jessica Townsends Nevermoor

Nevermoor op #62 in de Grote Vriendelijke Honderd! Dat vond ik een leuk boek, een nog fantasierijker Harry Pottervariant, maar het laat zich moeilijk navertellen. Morrigan Crow is vervloekt omdat ze op een ongeluksdag geboren is, en ze wordt van allerlei ellende beschuldigd. Als ze moet sterven op haar elfde verjaardag, wordt ze gered en naar Nevermoor gebracht.

• Lees onze besprekingen van de eerste vier delen in de Harry Potterreeks
• Op Athenaeum.nl proberen we zoveel mogelijk boeken van de GV100 recht te doen met recensies, aanbevelingen en fragmenten.

Op die nog magischer plek wordt ze getest om te kijken of ze daar past, en ze krijgt allerlei opdrachten, heeft een beschermheer, vindt vrienden en rivalen, en natuurlijk is er een heel slechte entiteit waar ze mee te maken krijgt. En toch is het een stuk aangenamer dan waar ze vandaan komt. Zo begint het:

‘De keukenkat was dood, en dat was Morrigans schuld.
Ze wist niet hoe het was gebeurd, of wanneer. Misschien had het beestje ’s nachts iets giftigs gegeten. Er waren geen verwondingen die wezen op een aanval door een vos of een hond. Afgezien van het opgedroogde bloed in zijn mondhoek zag hij eruit alsof hij sliep, maar hij was koud en stijf.
Toen ze het lijkje vond in het zwakke winterlicht hurkte Morrigan naast de kat neer in het zand, met een diepe frons in haar voorhoofd. Ze streelde zijn zwarte vacht van zijn kop tot aan zijn dikke staart.
“Sorry, keukenkat,” mompelde ze.’

Natuurlijk was het Morrigans schuld, de sufste dingen zijn haar schuld, en de grootste, en daarom is het maar goed, vindt zelfs haar vader, dat ze bij Avondstond gedood wordt. Of het bijgeloof is of dat Morrigan daadwerkelijk de kwade macht achter alles wat fout gaat is, daar kom je in die eerste pagina's niet achter.

Want we zijn niet in een bekende wereld, dat begrijp je wel, en daarin wijkt de reeks al af van J.K. Rowlings reeks. Maar er is wel die lol van magie en kameraadschap, en een groot kwaad, en de boeken zijn makkelijk leesbaar en blijven iets minder grimmig dan hoe de Harry Potterreeks zich ontwikkelt.

Annick van Kessel was de kinderboekenverkoper bij Boekhandel Van Rossum. Voor haar afscheid — ze werkt nu voor De Schoolschrijver — schreef ze nog over een aantal van haar favorieten in de Grote Vriendelijke Honderd.