Athenaeum Boekhandel | Tussen dwanggedachten

Recensie: Tussen dwanggedachten

| | | |

De nieuwe John Green is verschenen: Turtles All the Way Down (Schildpadden tot in het oneindige, vertaald door Aleid van Eekelen-Benders), zijn eerste roman sinds zijn grote succes Een weeffout in onze sterren, en het is weer een perfecte YA-roman. Het gaat over Aza Holmes, een zestienjarig meisje dat worstelt met hevige angsten en dwanggedachten. John Green had hier in zijn jeugd ook last van, en dit is het eerste boek waarin hij daarover schrijft. Samen met haar vriendin Daisy gaat Aza op zoek naar de miljonair Russel Picket. In hun zoektocht komen ze zijn zoon Davis tegen, die Aza nog kent van vroeger. Davis wil zijn vader eigenlijk niet vinden, en vraagt Aza en Daisy op te houden met zoeken. Ondertussen begint Aza steeds meer gevoelens voor Davis te krijgen.

In haar gedachten

John Green is een goede schrijver en dat zie je ook in dit boek weer terug. Green laat je op een heel echte manier meekijken in Aza’s gedachten. Hoewel haar gedachten voor veel mensen onlogisch zijn, kan je je meteen inleven. Dat vind ik heel erg knap gedaan. Ook hoe hij de situaties in het boek beschrijft is heel goed, je kan het ongemak/de vrolijkheid/het verdrietig echt voelen. Alles wordt tot in detail beschreven, en daardoor zijn sommige beschrijvingen lang, maar niet op een vervelende manier. Zoals in een van de ingewikkeldere stukjes uit het boek – verder leest het allemaal vrij makkelijk weg – maar je bent hier echt even in Aza’s gedachten.)

“Niets hielp. Zelfs aan de gedachte toegeven had maar een heel even verlichting geboden. Ik kwam terug bij de vraag die dokter Singh me jaren geleden voor het eerst had gesteld, de eerste keer dat ik er zo erg aan toe was: heb je het gevoel dat je een bedreiging voor jezelf vormt? Maar wat is de bedreiging en wat is het zelf? Ik was niet géén bedreiging, maar ik kon niet zeggen voor wie of wat, de voornaamwoorden en bepalingen in de zin werden vertroebeld doordat het allemaal zo abstract was, de woorden werden meegezogen in de niet-taalkundige weg omlaag. Jij bent een wij. Jij bent een jij, een het, een zij. Mijn koninkrijk voor een ik.
Voelde mezelf wegglijden, maar zelfs dat is een metafoor. Omlaaggaan, maar dat is er ook een. Kan het gevoel zelf niet omschrijven, kan alleen zeggen dat ik niet mij ben. Gesmeed in de smidse van andermans ziel. Laat me er alsjeblieft uit. Wie ook mijn auteur is, laat me er alsjeblieft uit. Alles om hieruit te zijn.
Maar ik kon er niet uit.
De vlokken, eerst drie, dan vier.
Gevolgd door nog velen.”

Zwaar en luchtig

Wat ook bijzonder is aan de manier van schrijven is dat je ook een goed idee krijgt van de andere personages. Vaak krijg je bij boeken die geschreven zijn vanuit de ik-verteller alleen een beeld van die ik. Maar door lange gesprekken in de boeken en door de gedetailleerde beschrijvingen krijg je ook een inkijkje in de gedachten van de andere personages en hoe zij dingen ervaren.

Ook het verhaal is goed bedacht, net als in veel van Greens boeken komen de onderwerpen verdwijning en dood in het boek voor. Maar elke keer gaat hij hier anders mee om. Als je een korte beschrijving van het boek moest geven, zou je iemand het idee geven dat er vooral over dood en vermissing geschreven wordt. Maar dat is juist totaal niet het geval, het boek gaat over zoveel meer, en als je zou kijken hoeveel pagina’s Green daadwerkelijk over die twee onderwerpen schrijft, zou je het idee hebben dat het alleen maar deelonderwerpen zijn. Dat laat zien hoe luchtig Green over dit soort onderwerpen kan schrijven.

Maarten Asscher schreef ooit op deze site over Greens vorige boek Een weeffout in onze sterren dat het een perfect boek in het YA-genre is. En hoewel het niet te vergelijken boeken zijn, is dit boek dat ook. Het is op een goede en makkelijk leesbare manier geschreven, zodat het goed bij de YA-leeftijd past. Maar het behandelt ook zware onderwerpen, die het boek volwassen maken. Ten slotte is het ook leuk dat je je een keer kan inleven in de gedachten van iemand met dwanggedachten. Daarom zou iedereen dit boek moeten lezen.