Leesfragment: Vijftig boeken: One Hundred Years of Solitude (1967)

Magisch-realistische roman van Nobelprijswinnaar Garcia Márquez. Zeven generaties Buenda-familie in een utopie die gedoemd is te vergaan. Voor het jaar 1967 selecteerden we One Hundred Years of Solitude (Cien años de soledad) van Gabriel Garcia Márquez. Een favoriet van onze collega Lisette van Meurs - ze beveelt aan.

One Hundred Years of Solitude kan op verschillende manieren gelezen worden: als sprookje, als kroniek, als familieroman of als een literaire weergave van de dramatische geschiedenis van Colombia of Latijns-Amerika. Of misschien is het wel alles in een.

Het gaat over familie-omstandigheden, geloof, bijgeloof, verbeelding en de opkomst en ondergang van een familie geprojecteerd tegen de achtergrond van het ontstaan en het tot niets vervallen van een zeer afgelegen dorp.

'She did not need to see to realize that the flower beds, cultivated with such care since the first rebuilding had been destroyed by the rain and ruined by Aureliano Segundo's excavations, and that the walls and the cement of the floors were cracked, the furniture mushy and discolored, the off the hinges, and the family menaced by a spirit of resignation and despair that was inconceivable in her time.'

In de ruim honderd jaar die het boek omspant maken we kennis met diverse leden van de familie Buendía. Omdat ze de neiging hebben hun kinderen steeds dezelfde namen te geven, komen er vele verschillende Aureliano's en José Arcadio's voor. Alles is met elkaar verbonden, elke generatie erft van de vorige. Bovendien heeft Macondo te maken met nogal wat inteelt - niet voor niets is de vrouw van de stamvader bang dat er ooit nog eens zoontjes met een varkensstaartjes geboren worden.

Lisette van Meurs is P&O-adviseur bij Athenaeum Boekhandel.