Griet Op de Beeck & Frits van Oostrom (de besprekingen in de week van 4 oktober 2017)
09 oktober 2017Onze wekelijkse samenvatting van de recensies in kranten en tijdschriften, met deze week aandacht voor onder anderen Griet Op de Beeck en Frits van Oostrom, en verder: Mo Gawdat, George Orwell, Maxim Februari (Trouw), Hillary Clinton, David Van Reybrouck, Jennifer Egan, Oswald Spengler, Ton Hoenselaars (de Volkskrant), Mirjam Oldenhave, Alasdair Gray (Het Parool), Kazuo Ishiguro, Yuri Slezkine (NRC Handelsblad), Françous Bégaudau (Elsevier), Tom Lanoye en Paolo Cognetti (De Groene Amsterdammer), Kazuo Ishiguro en Yuri Slezkine (NRC) .
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Delen op
'Als ingenieur beschrijf je het gedrag van complexe systemen met vergelijkingen, maar als dat systeem zich willekeurig gedraagt, zet je je datapunten in grafieken. De trendlijn die daaruit voortkomt, komt ongeveer in de buurt van de vergelijking die het systeem beschrijft. Ik heb dus zoveel mogelijk datapunten over geluk verzameld en die heb ik uitgezet tegen verschillende parameters, zoals leeftijd, stand van zaken in de liefde. En daar kwam de vergelijking uit dat geluk gelijkstaat aan het verschil tussen de gebeurtenissen in je leven en je verwachtingen over hoe het leven zich zou moeten gedragen.' Mo Gawdat schreef De logica van geluk. Ontdek de formule, en Marijke Laurense interviewde hem erover voor Trouw.
Ook in Trouw: Jos Palm, auteur van De gewone man [leesfragment], essayeert over de gewone man, en Léon Hanssen (Alleen een wonder kan je dragen. Over het sublieme bij Mondriaan) in 'Ik heb een droom': 'Die periode laat mij niet los: hoe is het mogelijk dat een verlichte cultuur terugviel in het donker dat wij overwonnen dachten te hebben? Deze dialectiek zit ook in de oerversie van de nachtmerrie: je wilt je bevrijden uit het donker maar in het licht wacht een duiveltje dat je terugduwt naar het duister.'
Janita Monna opent de boekenpagina's met Laurens Hams Mijn grote schuld [leesfragment]. 'Ham oordeelt niet, hij nodigt hoogstens uit om de gedachten over die dubbelzinnigheid te scherpen,' schrijft ze, in een gemengde bespreking ('een debutant kan zich dat nog wel veroorloven'). En Jaap Goedegebuure vervolgt, met een bespreking van Frits van Oostroms Nobel streven [leesfragment]: 'Met Nobel streven bevestigt Van Oostrom andermaal zijn reputatie van bevlogen verteller. In het spoor van zijn bewonderde voorganger Huizinga, die in de slotzin van Nobel streven met ere wordt genoemd, slaagt hij erin om aan de hand van doorgaans dorre documenten een buitengewoon levendig beeld te geven van mensen en situaties.'
Marnix Verplancke las George Orwells Saluut aan Catalonië ('Orwell beschrijft het aanvankelijk allemaal heel sappig en licht ironisch, maar stilaan wordt zijn toon sarcastischer, en dat heeft alles te maken met zijn teleurstelling in de communisten.' Plus: 'Orwell schrijft niet alleen heel beeldend over het dagelijks leven in Barcelona en in de loopgraven, hij geeft ook een gedetailleerd en geïnformeerd beeld van zowel de Spaanse als de Europese politieke situatie van dat moment.'), en Boek van de Week is Maxim Februari's Klont [onze recensie]. Rob Schouten: 'Februari's mooie stijl, de krachtige beelden, de heldere psychologie van de personages ook, maken dat Klont in zijn geheel een goed voorbeeld is van wat erin beweerd wordt: dat alleen menselijke intelligentie, liefde en verbeelding een medicijn kunnen zijn tegen de doorgedraaide kunstmatige intelligentie.'
Korter:
- Jann Ruyters over Griet Op de Beecks Het beste wat we hebben: 'Een echte Op de Beeck: een warm, invoelend, dansend relaas over gevoelige personages die zich door moeilijke levens heen worstelen.' Maar: 'Al met al voelt deze "noodzakelijke roman" minder vrij en urgent dan haar voorgangers maar misschien verandert dat nog in volgende delen.'
- Co Welgraven sprak Jos Straathof in de rubriek 'Vandaar dit boek' over De jongens van De Corridor. Het verhaal van een experimentele jeugdgevangenis, dat hij schreef met Twan van den Brand.
- Beeldboek van de week is Ari Folman & David Polonsky, Anne Frank. Het Achterhuis.
- Co Welgraven over David King, Het proces tegen Hitler. De Bierkellerputsch en de opkomst van nazi-Duitsland: 'Het boek bevat geen daverende primeurs, maar dat kun je ook niet verwachten. [...] King beschikt over een uitstekende pen. Zijn vuistdikke boek leest in de prima Nederlandse vertaling vlot weg.'
- Andrea Bosman over Boris O. Dittrichs Halszaak: 'Een spannend, vol boek, met interessante thema's. Dittrich is geen groot stilist maar weet na een wat houterig begin een lekkere vaart in het verhaal te brengen.'
- Bas Maliepaard over Ed Vere, Dappere Max ('blinkt uit in eenvoud: klein formaat, simpel, maar sterk verhaalidee, geestige tekst, minimalistische illustraties') en Mark Janssen, Dino's bestaan niet ('Janssens "gloeiende" kleurgebruik is fenomenaal en komt prachtig tot zijn recht op de vele uitklappagina's.').
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
In de Volkskrant deze week een groot interview met Hillary Clinton door Michael Persson over haar nederlaag en het boek dat ze daarover schreef, Wat is er gebeurd. Sander van Walsum spreekt met David Van Reybrouck die dit jaar de Van der Leeuwlezing geeft over populisme en het boekje Pleidooi voor populisme schreef. Hij zegt: ’Sociale media hebben niet alleen de dialoog gestimuleerd, maar ook het verbaal geweld. Op een bepaald moment wordt het woord een steen.'
Christien Brinkgreve schreef met een groep wetenschappers een boek over andere manieren van denken en onderzoeken. Weten vraagt meer dan meten illustreert haar opvatting dat ‘er meer nodig is dan de rede om inzicht en gelijk te krijgen’. Jennifer Egan vertelt over hoe zij tot het schrijven kwam van de ‘meer traditionele roman’ Manhattan Beach [leesfragment], namelijk: ‘Ik had niet eerder door hoe moe ik was geworden van al die gefragmenteerde verhalen. En ik had me niet gerealiseerd hoe leuk – en moeilijk – het schrijven van een meer traditionele roman kan zijn.’
Hein Janssen las Shakespeare Forever! van Ton Hoenselaars [leesfragment]. Hij geeft het vier sterren. Thomas von der Dunk schrijft over Frits van Oostroms Nobel streven [leesfragment] dat ‘[hij] de lezer een nuttige kijk in de keuken van de mediëvist gunt’. Vier sterren. Hans Achterhuis beoordeelt het pas door Mark Wildschut vertaalde De ondergang van het Avondland van Oswald Spengler. Hij geeft het drie sterren en schrijft: ‘Ik wacht het graag af, maar ik vermoed dat de hype rond de publicatie van dit omineuze, oude boek toch voor een deel op een misverstand berust.’
Hugo Blom wil verder lezen in Eric de Kuypers Het samenspel tussen Dr. Jekyll en Mr Hyde. Over acteren. Awee Prins' De dag dat de zee weg was ‘leest niet lekker door en voor’, maar heeft wel mooie illustraties van Thé Tjong-Khing. Truska Basts Uw wil geschiede [leesfragment] noemt hij ‘fascinerend’ en raadt hij aan te lezen. Arjan Peters geeft Franca Treurs Hoor nu mijn stem vier sterren. Hij noemt de 'vlijmende miniportretjes die Treur door de roman strooit [...] erg goed'. Marcel Hulspas las Remco Korts De microbemens [leesfragment], drie sterren. ‘Kort komt onvoldoende los van academisch taalgebruik en onnodige vaktermen, en schrijft met te veel mitsen en maren.’ Martin Sommer noemt Mark Lilla’s The Once and Future Liberal ‘een belangrijk boek’, vier sterren.
Kort en goed:
- Persis Bekkering vergelijkt Renée van Marissings Parttime astronaut [leesfragment] en Sanneke van Hassels Stille grond [leesfragment]. Marissing krijgt drie sterren, Van Hassel twee.
- Wineke de Boer over Gaël Faye, Klein land, vier sterren.
- Jan Luijten over Sherko Fatahs In andermans handen, vier sterren.
- Rolf Bos over Dirk Kurbjuweit, Angst, vier sterren.
- Edwin Krijgsman over De acht bergen van Paolo Cognetti [recensie]. ‘Zelden zo vaak met een dichtgeschroefde keel geworsteld als tijdens het lezen van deze prachtroman.’ Vijf sterren.
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
In Het Parool interviewt Marlolijn de Cocq Mirjam Oldenhave ter ere van haar eerste boek voor volwassenen, Alles goed en wel. Oldenhave: ‘Wij zijn helemaal geen verstandige mensen, we hebben allemaal geen idee.’ Arie Storm las Lanark [leesfragment] van de Schotse schrijver Alasdair Gray en geeft het vijf sterren. Hij doet naar aanleiding van het boek een oproep: ‘Kome er opnieuw: boeken waarin het alleen nog om de boeken gaat. Kome er opnieuw: personages en schrijvers die niet op tv te zien zijn, maar die elkaar binnen de kaften van een boek treiteren. Kome er opnieuw: toegankelijk postmodernisme.’
Hans Renders schrijft over Hemelbestormers van Bart Slijper en geeft het vier sterren. Dieuwertje Mertens las de nieuwe poëziebundel Handschrift van Jean Pierre Rawie. Over de traditionele stijl ervan schrijft ze: Het is […] misschien snobistisch om 17de-eeuws aandoende gedragen sonnetten vol eindrijm en woorden die niet meer in zwang zijn, anno nu een tikkeltje ridicuul te vinden, ondanks het vakmanschap dat eraan ten grondslag ligt.’ Drie sterren.
Marjolijn de Cocq bespreekt Renate Dorresteins Reddende Engel. Ze is overwegend positief en ziet de kwaliteiten van de schrijfster terug in het boek: ‘Dorrestein zou Dorrestein niet zijn als ze niet met veel vaart, vlotte dialogen en geestige hersenspinsels haar plot zou ontvouwen.’ Drie sterren. Ten slotte las Dries Muus Francesco Piccolo’s Het verlangen te zijn zoals alle anderen en merkt op: ‘Het is meer een lang persoonlijk essay dan een roman: er is eigenlijk geen plot, er zijn geen personages, en de stijl is eerder die van een soepel bespiegelende journalist of denker, dan die van een romancier.’ Drie sterren.
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke zaterdag. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
In De Nederlandse Boekengids schrijft Maarten Asscher over de huidige staat van de uitgeverij. Hij benadrukt dat ‘de literaire uitgeverij een tamelijk ambachtelijk vak [is en blijft], waar wel nieuwe productie-, communicatie- en verkooptechnieken worden uitgeprobeerd en toegepast, maar waar de menselijke maat altijd leidend zal blijven'. Alfred Schaffer bespreekt nieuwe Zuid-Afrikaanse poëzie aan de hand van Sindiswa Busuku-Matheses Loud and Yellow Laughter, Koleka Putuma’s Collective Amnesia, Hilda Smits’ Die bome reusagtig soos ons was, Nathan Tantraals Alles het niet kom wôd, Ronelda S. Kamfers Mammie [leesfragment], Bibi Slippers’ Fotostaatmasjien, Shirmoney Rhodes Nomme 20 Delphi Straat en Jolyn Phillips’ Radbraak.
Margot Dijkgraaf heeft het door Henri Mitterand samengestelde Paul Cézanne, Émile Zola, Lettres croisées 1858-1887 gelezen. Ze spreekt over ‘fascinerende lectuur’ waarin je ‘in vaak levendige brieven, prachtig hun ontwikkeling van adolescent tot volwassen kunstenaar volgt.' Berthold van Maris schrijft over meertaligheid in Nederland aan de hand van twee recente dialectgeschiedenissen, Siemon Rekers Biografie van het Gronings. De taal van Groningen van 1200-2000 in 1001 stukken en Lou Spronck, Ben van Melick en Wiel Kusters Geschiedenis van de literatuur in Limburg.
Ontwerpers Arnoud Stavenuiter en Bert Oostdijk wilden de bouwwoede in China aan de levende lijve ondervinden en vertrokken naar Shenzhen, een snelgroeiende stad die in China gezien wordt als een ‘economisch wonder’. Aan de hand van Mary Ann O’Donnell, Winnie Wong en Jonathan Bachs Learning from Shenzhen, Linda Vlassenroods (red.) Shenzhen: From Factory of the World to World City en Stefan Als (red.) Villages in the City: A Guide to South China’s Urban Informality bespreken ze de situatie.
Frans W. Saris schrijft over de Duitse fysicus en Nobelprijswinnaar Werner Heisenberg en Nederlands kerngeleerde Jaap Kistemaker, die tijdens de Tweede Wereldoorlog verdacht werden van het maken voor een atoombom voor Duitsland. Met informatie uit Martijn van Calmthouts Sam Goudsmit. De jacht op de atoombom van Hitler, Thomas Powers’ Heisenberg’s War: The Secret History of the German Bomb en het door Anna Maria Hirsch-Heisenberg en Irene Heisenbergs samengestelde My Dear Li: Correspondence, 1937-1946 komt hij tot de conclusie dat ze zijn ‘vrijgesproken’.
Door Jaap Goudsmit een stuk over de universaliteit en actualiteit van het streven naar onsterfelijkheid aan de hand van Andrew Starks The Consolations of Mortality: Making Sense of Death, Haider Warraichs Modern Death: How Medicine Changed the End of Life, Gerard Adelaars De onverbeterlijke mens: reflecties op medicalisering en Yuval Noah Harari’s Homo Deus: A Brief History of Tomorrow. Geerdt Magiels bespreekt ‘de drie-eenheid van identiteit, bewustzijn en geest’ en gebruikt daarbij Carlo Rovelli’s De werkelijkheid is niet wat ze lijkt en tevens Rovelli's Zeven korte beschouwingen over natuurkunde en Susan Greenfields You and Me, the neuroscience of identity. Hij schrijft: ‘De hedendaagse fysica stapelt de ene fantastische ongerijmdheid op de andere.'
Stephan Besser las Olaf Sporns’ Networks of the Brain, Andy Clarks Surfing Uncertainty en Barbara Maria Staffords Echo Objects: The Cognitive Work of Images. Hij schrijft over de hedendaagse benadering van de hersenen. In de boeken ontdekt hij een ‘geschetste fascinatie met patronen’, die volgens hem ‘zeer begrijpelijk [is] en zonder twijfel zeer productieve en relevante onderzoeksperspectieven biedt, juist ook op het snijvlak van cultuur- en neurowetenschappen.' Volgens Tom Kayzel is Karl Polanyi’s werk ondergewaardeerd in Nederland, daarom besteedt hij aandacht aan Polanyi’s The Great Transformation, Gareth Dales Karl Polanyi: A Life on the Left en Gareth Dales Reconstructing Karl Polanyi.
Alexander Nijenhuis interviewt Jørgen Randers over groei, klimaatverandering, politiek en de Toekomst. Randers zegt: ‘We weten wat we moeten doen, we weten hoe we het moeten doen, en we weten hoeveel het kost om het klimaatprobleem op te lossen. Het vereist slechts dat het geld naar iets anders gaat dan naar de goedkoopste optie.’ De boeken die in het stuk genoemd worden zijn: Jørgen Randers’ 2052: A Global Forecast for the Next Forty Years, Donella H. Meadows, Dennis Meadows en Jørgen Randers The Limits to Growth: A Report for the Club of Rome’s Project on the Predicament of Mankind. Ten slotte schrijft Boyd van Dijk over de naoorlogse wereldorde aan de hand van Susan Pedersens The Guardians: The League of Nations and the Crisis of Empire, Steven L.B. Jensens The Making of International Human Rights, Marco Duranti’s The Conservative Human Rights Revolution en Mark Lewis’ The Birth of the New Justice.
De Nederlandse Boekengids verschijnt zesmaal per jaar. Het tijdschrift is te koop bij het Nieuwscentrum.
Rob van Essen legt uit waarom Sara Danius (van de Zweedse Academie) de Brits-Japanse Nobelprijswinnaar eigenlijk tekort deed met de omschrijving van zijn stijl ('een mix van Jane Austen en Franz Kafka, met een snufje Marcel Proust'). 'Het oeuvre van Kazuo Ishiguro is grilliger dan deze omschrijving doet vermoeden, met uitstapjes naar fantasy en sciencefiction, en ook onevenwichtiger. Toch weet hij je steeds weer te betoveren, op een kalme manier, zonder toeters en bellen,' schrijft van Essen. Hij tipt A Pale View of Hills (Versluierde heuvels), The Remains of the Day (De rest van de dag) en Never Let Me Go (Laat me nooit alleen). Verder reageren uitgever Emile Brugman, schrijver Marcel Möring, dichter en columniste Ellen Deckwitz, en vertaler Bartho Kriek op de keus van het Nobelprijscomité. [Lees hier onze recensie van Ishiguro's Vergeten reus.]
In het kader van de Kinderboekenweek 2017 met het thema 'Griezelen' bespreekt Mirjam Noorduijn een aantal boeken. Ze is erg te spreken over De Cycloop van Daan Remmerts de Vries en illustrator Floor Rieder. 'Wat De cycloop vooral bijzonder maakt, is dat het kinderen laat kennismaken met subversief denken. Want met wie moet je nou medelijden hebben? Met de Spritskruimers en hun verwoeste dorp? Of met de cycloop die – monsters eigen – een eenzelvig, tragisch wezen blijkt?' En met de illustraties in linoleumdruk klaarde Rieder 'letterlijk en figuurlijk een indrukwekkende monsterklus,' aldus Noorduijn. Ook las ze Het Grote Griezelboek met verhalen van Paul Biegel en vele anderen, Thornhill van Pam Smy en De grote verboden zolder van Edward van de Vendel. Thomas de Veen is erg enthousiast over Dino's bestaan niet van Mark Janssen. De grootsheid is overweldigend en de kleinste details zijn piekfijn. 'Janssen heeft zijn gedetailleerde, duistere, maar soms ook toverachtig kleurrijke platen enorm ruimtelijk gemaakt, precies wat nodig was voor dit grootse verhaal' waarin de bossen en heuvels eigenlijk de begroeide koppen, staarten of lichamen van onbevattelijke dinosaurs zijn.
Arjen Ribbens las de nieuwe Dan Brown en schrijft: 'Ook Oorsprong is weer zo’n occult stoofpotje vol religieuze wetenswaardigheden, raadselachtige symbolen, puzzels en wetenschappelijke rimram, zoals altijd gelardeerd met een handvol moorden en spelend op wereldberoemde locaties. [...] De puzzels zijn oké. Maar wat Oorsprong in de weg zit, is dat Brown te veel de enthousiaste natuur- en scheikundeleraar uithangt.'
Hannah van Wieringen is niet erg enthousiast over Het beste wat we hebben van Griet op de Beeck die in dit boek nergens misverstanden laat bestaan, 'die er in de werkelijkheid wél zijn'. Het verhaal deed Van Wieringen snakken naar 'het volle leven, naar het tintelende, onverwachte, levensgevaarlijke, hoekige, beschamende, ademende leven. Weg van de opgediste droefenis, weg van de tergend smalle, gerecyclede beelden die aanhoudend zichzelf bevestigen, in een boek dat goed en fout predikt alsof morele ambiguïteit niet bestaat'.
Plus een groot stuk van Michel Krielaars over The House of the Government (Het Huis van de Regering) van Yuri Slezkine [onze recensie | fragment]. 'In verhalende geschiedschrijving is het persoonlijke element, waarin de lotgevallen van individuen tegen een grotere achtergrond worden geplaatst, van essentieel belang. Empathie met de handelende personen speelt dan ook een grote rol. Slezkine lijkt dat als geen ander te begrijpen. In de loop van zijn betoog wekt hij zelfs de indruk dat hij zijn personages doorziet, zo goed weet hij zich in hen te verplaatsen, zo haarscherp schetst hij de absurde, wrede wereld waarin ze leven,' aldus Krielaars. En Derk Walters over Ilan Pappé's Ten Myths About Israel: 'Interessant voor wie zijn gedachten over het slopende conflict wil prikkelen. Wie een historisch overzicht wil, kan zich beter wenden tot andere boeken.'
Guus Valk sprak ten slotte Curtis Dawkins, levenslang opgesloten én de auteur van Graybar Hotel. 'Ook buiten de gevangenis wordt gelogen. Deze plek vergroot de leugen alleen maar uit. De gevangenis heeft mijn blik gescherpt,' zegt hij. Plus: 'De ik-figuur in het boek is niet volledig autobiografisch. Maar ik beschrijf wat ik meemaak, de verhalen die ik hier hoor. Het beeld dat mensen buiten de gevangenis van het leven hier hebben, klopt niet. Geweld, verkrachtingen of moord komen voor, maar zijn heel zeldzaam. De meeste dagen gaan tergend langzaam voorbij. Er gebeurt niks. Zolang de buitenwereld de ruim twee miljoen gevangenen in Amerika als monsters ziet, verandert er niets aan het systeem. Ik wil dat mijn medegevangenen allereerst als mensen worden gezien.'
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op Nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
- Irene Start over François Bégaudau's De klas, vijf sterren (!): 'Ontluisterende zedenschets.'
- Joppe Gloerich over Tim Niehes Het waren 18 onvergetelijke minuten, drie sterren: 'Met een aangename voorkeur voor hyperbolen tekende Tim Niehe de verhalen op van spelers die precies eenmaal uitkwamen voor Oranje.'
- Gertjan van Schoonhoven over Jean Pierre Rawie's Handschrift, drie sterren: 'Melancholiek, maar met een gouden gloed en hartstikke vitaal.'
Elsevier is te koop bij het Nieuwscentrum.
>Deze week in De Groene Amsterdammer een bespreking van Colm Tóibins Het huis van de namen [leesfragment] door Piet Gerbrandy. 'Hoe belangrijk is het de oude verhalen te blijven vertellen, ons de namen te herinneren? Zou het soms niet beter zijn het verleden te laten rusten?,' vroeg hij zich na het lezen af. Kees 't Hart las Tom Lanoyes Zuivering [onze recensie]. 'De schrijver laat opnieuw zijn voorkeur zien voor de stijl van het groteske en de bravoure,' schrijft 't Hart. De beschrijving van een pand noemt hij 'ijzersterk' en het verhaal van de dood van het haantje greep hem naar de keel 'omdat er geheimen in rondzweven, raadsels, verlangen'. Maar de ikfiguur en bijfiguren werden steeds meer 'zetstukken in een maatschappelijk debat' en steeds minder 'romanfiguren met onbewuste drijfveren en onduidelijke verlangens,' aldus 't Hart.
'Een rauw, onveranderlijk landschap dat Cognetti gelukkig nergens overdadig aanzet of sentimenteel maakt,' schrijft Thomas Heerma van Voss over Paolo Cognetti's De acht bergen [onze recensie]. 'Een fonkelende roman' waarin de tijdsprongen 'wonderlijk goed' werken. Verder las Cees Zoon Geen kunst van Péter Esterházy [leesfragment]. 'De schrijver dwaalt af, denk je. Maar afdwalen was [zijn] handelsmerk […] en geen moment verveelt het, want de ik is de onderhoudende en niet af te remmen verteller die naast je heeft plaatsgevonden.' En die verteller heeft Zoon geregeld laten grinniken.
En tot slot Chris van der Heijden over Massa-executies op Sulawesi. Hoe Nederland wegkwam met moord in Indonesië van Manon van den Brekel en Tabé Java, tabé Indië. De koloniale oorlog van mijn opa van Ronald Nijboer: 'twee fraaie boeken, van jonge […] onderzoeksjournalisten die niet bang zijn voor intellectueel of daadwerkelijk avontuur, goed hun huiswerk doen én, niet onbelangrijk, weten wat schrijven'.
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
