Recensie: Italiaanse tafelschikking

Zomers tafereel op een willekeurig Amsterdams terras: Italiaans gezelschap buigt zich griezelend over bord Spaghetti Bolognese. Ober wordt met veel misbaar ter verantwoording geroepen. 'Meent u dit, pasta en saus apart?' Ober: 'Kunt u toch zelf door elkaar roeren?' Maar Italianen weten: zo hóórt het niet. En zo geeft er wel meer geen pas in de Italiaanse keuken. Parmezaan over een visgerecht. Cappuccino na een diner. Even vlug een broodje halen bij wijze van lunch. Italianen tafelen het liefst langdurig, en bespreken elkaars wel en wee of de nieuwe wintercollectie van Prada. Hoplà, Alla Carta in een notendop. Door sara spoelstra.

Food en fashion, zo luidt het signatuur van Alla Carta. De eerste editie 'Dissertations around a table' is een eerste experiment van de jonge hoofdredacteur Valentina Barzaghi, modejournalist Fabiena Fierotti en fotograaf Yara De Nicola. Allen zijn werkzaam bij het Italiaanse kwartaalblad PIG Magazine (waar Barzaghi de scepter zwaait). PIG, 'People In Groove', bericht al jaren toonaangevend over muziek, mode, film, fotografie en technologie. Eigenlijk is het enige wat nog mist food. Dat gemis vult Barzaghi nu aan met Alla Carta. Of maar half, want anders dan andere eetmagazines is de tafelschikking in Alla Carta steeds een middel, geen doel.

Dissertations around a table

Wat dat aangaat is de quote van Eat Art-kunstenaar David Spoerri waarmee Alla Carta opent, goed gekozen: '... the moment captured on the table was just an instant, a juncture in the cycle of life and death, of decay and rebirth.' Wat daarna volgt is een mix van korte paginagrote artikelen, interviews en een sporadische column in groot (typemachine?) font. Met 145 pagina's voor 23 artikelen kent het blad op zijn zachtst gezegd een ruime opzet. Halverwege bevinden zich een aantal werkelijk prachtige fotoreportages. En steeds worden vooral de sociale en culturele aspecten van het tafelgebeuren benadrukt. Een acteur wordt naar zijn favoriete maaltijd gevraagd (het antwoord: een recept van zijn moeder) En de piepjonge Adriana Glaviano interviewt haar beroemde vader Mario Glaviano tijdens een ontbijt van roerei en spinazie over zijn werk als modefotograaf.

De gesprekken zijn realtime uitgeschreven. Zo komt de ober tijdens het interview met modeontwerper Allessandro Del'Aqua af en toe informeren of alles naar wens is en of er plat of bruisend water wordt gebliefd. Net als tijdens een echt tafelgesprek kabbelen de interviews ontspannen en associatief voort. Slechts af en toe wordt aan de maaltijd zelf gerefereerd. Dat geeft een hele informele sfeer: alsof je er als lezer zelf bij aan tafel zit. Dat is ook precies de bedoeling lezen we in het interview/gesprek met filmmaakster Chiara Clemente: 'The purpose of Alla Carta is having a conversation rather than a standard interview.'

Allegorieën

Ook de vormgeving van Alla Carta heeft iets speels. Modereportages nemen onverwachte wendingen en bevatten stuk voor stuk meerdere lagen. In een verhaal over het oud-Griekse symposium wordt zowel mannenmode als meubilair geshowd. Soeprecepten zijn voorzien van zorgvuldig gestylde allegorieën gehuld in jassen van Missoni en Paul Smith. Twee halfnaakte modellen 'dragen' verschillende olijfoliën. Hoogtepunt in deze categorie is de serie 'Meet me after dinner' waarin zowel accessoires, cocktailrecepten en restaurantinterieurs een plek hebben. Een beetje flauw wordt het wanneer de mix van mode en food wat al te letterlijk wordt neergezet met schoenen en tassen gemaakt van aubergines, paddenstoelen en Italiaanse kazen.

Het is de bedoeling dat Alla Carta vanaf nu twee keer per jaar uit komt. Dat is eigenlijk te weinig, want er valt nog zoveel meer te vertellen binnen dit thema. Zo schemert in menig artikel ook al het verhaal door van jonge mensen, dertigers, die opgroeien tussen twee culturen: de Italiaanse en de Amerikaanse. Giovanna Maselli: '... since I moved to New York I feel more attached to Italy, but then on the other hand I'm not at all.' En het feit dat Kok-met-Michelinster Davide Oldani te gast is als hoofdredacteur, belooft wat voor de volgende edities! Al met al is Alla Carta niet geschikt voor de lezer die op zoek is naar de geheimen van de Italiaanse keuken. Maar voor de eenzame restaurantgast is het zeker een prettig en lichtvoetig blad om het gemis aan een gesprekspartner mee te ondervangen.

Sara Spoelstra (1983) is freelance journalist en cultuurwetenschapper.