Recensie: Drie eindexamentijdschriften, één opgeblazen tuinbroek

Vorige maand studeerde een flinke nieuwe lichting modeontwerpers af (alleen in Nederland waren het er al 94). En dat staat elk jaar weer garant voor een reut modeshows die stukken experimenteler zijn dan de halfjaarlijkse parades van de grote modehuizen. Van met plakband aan elkaar hangende schoenen tot eierdozen die als hoofddeksel dienen: je vindt het op een eindexamenmodeshow. Het Amsterdam Fashion Institute, de Haagse Academie van Beeldende Kunsten en de Academie van Antwerpen leverden niet alleen kleding af, maar ook een afstudeertijdschrift. En die tijdschriften bleken juist verrassend professioneel. Door nathalie wouters.

ANT: eenmalig, geobsedeerd

Even vooropgesteld, ANT valt eigenlijk niet in de categorie eindexamentijdschrift. De magazines van de Antwerpse en Haagse modeacademies zijn gemaakt met als doel het werk van afstudeerders naar buiten te brengen en zijn daardoor min of meer veredelde examencatalogi. ANT is daarentegen het resultaat van een minor tijdschriftmaken voor derdejaars AMFI-studenten: 32 modestudenten bedachten, produceerden en gaven vorm aan het blad. Het enige verband met AMFI’s verse alumni is dat het tijdschrift gelanceerd werd tijdens de afstudeershows. Technisch gezien is het bovendien niet eens een tijdschrift: ANT ligt eenmalig een jaar lang in de schappen.

Van de drie bladen ben je dan ook het langst zoet met ANT. In de Haagse en Antwerpse edities is namelijk aanzienlijk minder tekst te vinden. Als houvast kozen de studenten het thema obsessie. Een thema dat erg breed geïnterpreteerd blijkt te kunnen worden en leidde tot onder anderen interviews met kunstenaars als Amie Dicke en Thomas Thwaites, en de eigenaar van Boekie Woekie: een winkeltje in de Amsterdamse Negen Straatjes dat door kunstenaars gemaakte tijdschriften verkoopt. Daarmee is ANT overigens het enige eindexamentijdschrift dat ook niet-modieuze onderwerpen bespreekt.

Ook leuk: een artikel waarin drie jonge ontwerpers en kunstenaars worden gevraagd naar de vaste rituelen binnen hun ontwerpproces. In een ander noemenswaardig artikel gaan modeontwerpster Kim Bakker en kunstenares Martine Johanna met elkaar in gesprek over slechte smaak.

Ondanks de relatief grote hoeveelheid tekst is het ook goed plaatjeskijken in ANT. Er zijn maar liefst acht grote en kleine fotoshoots te zien, helaas niet allemaal even sterk. Een shoot waarin de grenzen van de twee seksen verkend wordt, bestaat uit vier vage fotootjes waarin één jongen een jurk draagt.

Show Off #4: experimentele mode, veel beeld

Het snelst door te bladeren is Show Off , het afstudeermagazine van de Antwerpse Modeacademie, dat compleet gevuld is met het werk van eerste-, tweede-, derde- en vooral vierdejaarsstudenten. Dat leverde hopen beeldmateriaal op, en amper tekst. Maar dat is in het geval van de academie die erom bekend staat de meest experimentele collecties voort te brengen, absoluut geen ramp. Op de voorkant prijkt een opblaasbare tuinbroek en binnenin valt onder anderen een roze jasje te bewonderen waarin een (nep!)poedel lijkt te zijn verwerkt.

De enige noemenswaardige schrijfsels zijn de vijf interviewtjes met inmiddels succesvolle ex-studenten over hoe het hen verging na hun afstuderen. En twee interviews met studenten die een ontwerpsamenwerking aangingen: Niels Peeraer vertelt over de tas die hij bedacht in samenwerking met tassenhuis Delvaux, Frederick Hornof over zijn voor Sacha ontworpen schoenen.

Show Off huurde als enige van de drie bladen een team professionele vormgevers in, die zich vervolgens flink uitleefden met verschillende papiersoorten, uitsnijdingen in de cover en kleinere boekjes binnen het tijdschrift. Wat vermoedelijk ook de reden is dat Show Off met z’n 15 euro net zo duur is als de twee andere examentijdschriften bij elkaar. In een van die kleinere boekjes staan foto’s van de best geklede studenten in hun dagelijkse kloffie: een origineel contrast met de soms wel erg gelikte modefotografie. Er is ook een doe-het-zelfboekje waarin stap voor stap wordt uitgelegd hoe een aantal ontwerpen uit de eindexamencollecties nagemaakt kunnen worden.

Made For Made By: puur afstudeerwerk, geborduurd

Terwijl ANT en Show Off ambitieus in het Engels zijn, koos Made For Made By voor Nederlandse teksten. Teksten die stuk voor stuk geschreven werden door slechts één ex-studente (op een column na die werd neergepend door Nederlands’ grootste bladenheld: Gert Jonkers, de man achter o.a. Fantastic Man en Butt). Voor de vormgeving werden twee studenten van de afdeling Grafisch Ontwerp ingeschakeld.

De redactie van de derde editie van Made For Made By was in handen van de twaalf afstuderende modestudenten, met als doel hun eindexamen te vereeuwigen. De inhoud draait dan ook voornamelijk om hen: er is beeld te zien van hun werk (eindresultaten, maar ook de eerste schetsen in hun dummy’s), er is een fotoserie genaamd Mijn Atelier waarin elke student zijn of haar werkplek laat zien en er is een modeshoot waarin de ontwerpen van de afstudeerders met elkaar gecombineerd worden en de modellen glamoureus over werktafels gedrapeerd liggen, terwijl studenten op de achtergrond schijnbaar argeloos in de weer zijn met paspoppen.

Voor het tekstgedeelde kozen de studenten drie ontwerpers die hen inspireerden (modeontwerper Erik Frenken, en de textielontwerpers Christel Verhoeven en Diane Steverlynck) die ze vervolgens interviewden over hun werkwijze. Een ander verrassende artikel heet ‘Het Garenwalhalla’, over een obscure broeikas ergens op het platteland in de buurt van Mijdrecht, waar naar verluidt de meest fantastische garens te koop zijn.

Hoewel geen van de drie eindexamentijdschriften bar veel reclame bevat, telt Made For Made By de minste advertentiepagina’s: acht. Elke advertentie werd aangepast aan de lay-out van het magazine, wat betekent dat alle logo’s nauwkeurig geborduurd en vervolgens ingescand werden. Erg mooi.

Sinds de afstudeermodeshows erop zitten worden de meest succesvolle eindexamencollecties overladen met jubelrecensies, prijzen en cum laude-diploma’s. Maar het valt niet mee om tussen de eindexamentijdschriften ook een favoriet aan te wijzen. Show Off en Made For Made By zijn gemaakt voor een specifiek publiek: mensen die geïnteresseerd zijn in de mode-alumni van 2011. Maar beide magazines zijn dusdanig mooi in elkaar gezet dat niet alleen familie en vrienden van de afgestudeerden zich zullen vermaken. ANT is zoals gezegd van een heel andere categorie, maar heeft wel diezelfde frisheid die studentenwerk eigen is. En die frisheid is precies wat deze drie tijdschriften zo leuk maakt. Nu het aanbod in modebladen elke week lijkt te groeien, maar wel telkens dezelfde Miu Miu- en Balmain-jurkjes op de omslagen prijken, is die opblaasbare tuinbroek een bijzonder welkome afwisseling.

Nathalie Wouters (1988) schrijft freelance over mode voor onder andere NRC Handelsblad, NRC Next en VICE.