Recensie: Ergens in zicht bewaren

Er zijn tijdschriften en tijdschriften. Er zijn de ietwat gênante glossy’s als ELLE en Jackie die in scheefzakkende stapels onder bed of bank eindigen, verfrommelde Volkskrant Magazines op de wc en gratis blaadjes als NL20 die je direct na lezing in de papierbak mikt. En dan zijn er de tijdschriften die je nooit weggooit maar bij voorkeur mooi, ergens in het zicht bewaart - de Italiaanse Vogue bijvoorbeeld, of het nieuwe en alom bejubelde Gentlewoman, onder Londense redactie. (Ik koester nog steeds mijn exemplaren van de inmiddels overleden Nederlandse magazines BLVD en La Vie en Rose.) In die topcategorie bevinden zich ook het Berlijnse magazine voor ‘contemporary culture’ 032c en de modebijbel voor mannen Fantastic Man. Door sanne rispens voor hard//hoofd en Athenaeum.

Beide magazines doen het goed op de zogenaamde salontafel. (Al vraag ik me af: wie heeft er tegenwoordig nog een salontafel?)

Niet te missen en van alles wat: 032c

Het winterissue van 032c heeft een aantrekkelijke cover: felrood, met een cleane zwartwitfoto uit een modeserie van Danko Steiner (bij sommigen wellicht bekend uit de documentaire The September Issue, waarin hij als – toen nog – Vogue-redacteur nogal verloren achter Anna Wintour aanhobbelt). Steiner kreeg 36 pagina’s te vullen van 032c, en hoewel zijn werk af en toe wat doet denken aan Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin, wordt de originele couture (veel Junya Watanabe, Margiela en Hussein Chalayan) door hem op bijzondere wijze uitgelicht.

Buitengewoon goed gedaan is het uitgebreide dossier over Comme des Garçons’ hoofdontwerper Rei Kawakubo, dat het hart van het tijdschrift vormt. Geen saaie biografie, maar een Kawakubo-alfabet en een hilarisch essay van Amerikaans cultregisseur John Waters over zijn liefde voor de vaak expres gescheurde en bevlekte ‘anti-fashion’ van Comme des Garçons (waarin hij onder andere Aretha Franklin een japon uit Rei’s ‘bump collection’ aanraadt: ‘Don’t try to be sexy at 300 pounds, Aretha, be cutting edge.’).

Prettig ook is de serie artikelen van één pagina over uiteenlopende onderwerpen, waar Charlie Koolhaas op tragikomische wijze haar verblijf in het Chinese Guangzhou beschrijft en ‘architect’s architect’ Wharton Esherik wordt besproken. Dit is het twintigste issue van 032c en de hoofdredacteur meldt in het editorial dat het tijdschrift klaar is ‘to expand in a larger, multi-platform world’. Ik weet niet helemaal wat dat betekent, maar ik wil het zeker niet missen.

Beeldschone fotografie, Brian Ferry en wanten

Jop van Bennekom en Gert Jonkers waren al verantwoordelijk voor ‘pocket size magazine for and about faggots’ BUTT Magazine, dat wereldfaam verwierf dankzij de unieke bijdragen van bekende homoseksuelen als Wolfgang Tillmans en Casey Spooner. Jonkers en van Bennekom misten een modetijdschrift voor mannen dat hen persoonlijk aansprak, en in 2005 was Fantastic Man – The Gentleman’s Style Journal een feit. Dit herfst/winternummer staat Roxy Music-voorman Bryan Ferry op de cover, prachtig gefotografeerd door Juergen Teller. De beeldschone fotografie (voornamelijk zwart-wit) is op zichzelf al een reden om Fantastic Man te kopen; naast werk van Teller fotografeerde Willy Vanderperre designer-denim in een bijna negentiende-eeuwse stijl, en wordt een interview met David Walliams vergezeld van een elegante serie waarin de Little Britain-acteur diverse Tom Ford-pakken draagt.

Ja, Fantastic Man gaat over mode, maar is niet zo humorloos en serieus als bijvoorbeeld Vogue. Het interview met Bryan Ferry gaat voornamelijk over zijn kapsel, de ‘recommendations’ handelen over random dingen als noten (‘a celebration of the most nutritious of all foods’) en wanten (‘handy winter companions’) en journalist Charlie Porter schrijft over zijn experiment: een maand lang elke dag een pak dragen (ook tijdens een bezoek aan Glastonbury). Interviews met Bret Easton Ellis en kunstenaar Ai Weiwei brengen de nodige diepgang, en als afsluiter vinden we de Fantastic Man Super Show: een ‘fantasy fashion show’ die ergens in een leeg pakhuis heeft plaatsgevonden, zonder publiek, en integraal is afgedrukt in het tijdschrift. Op de website is de soundtrack te downloaden. Briljant.

Niets dan lof voor Fantastic Man (dat nu dus een vrouwelijke tegenhanger heeft in The Gentlewoman; dat werd tijd!). Slechts één ding: is het echt nodig om alle namen constant in hoofdletters weer te geven?

Sanne Rispens (1983) schrijft voor hard//hoofd over beeldende kunst en mode. Ze studeerde kunstgeschiedenis met een specialisatie in fotografie. Artikelen van haar verschenen ook in All About Art en Tubelight.