Recensie: Murat Isiks fijne coming-of-age in San Francisco

Niet alleen kijk ik na het lezen van deze heerlijke dikke coming of age roman uit naar het bezoek van Murat Isik aan Haarlem (23 maart), maar ook naar het vervolg op In de mist van Golden Gate Park! Echt zo’n boek dat je niet kunt wegleggen en waar je nog dagen van nageniet.

• Kom naar het publieke interview met Isik in de Doopsgezinde Kerk
• Lees een fragment uit In de mist van Golden Gate Park

Een nieuwe kans voor Metin

Deze derde roman van Isik is te lezen — maar dat hoeft niet — als een vervolg op zijn met de Libris Literatuurprijs bekroonde boek Wees onzichtbaar. Hoofdpersoon Metin groeide op in de Bijlmer, is toen op advies van zijn vader rechten gaan studeren, maar is er niet in geslaagd vrienden te maken. Nog steeds is hij onzichtbaar. Als hij de kans krijgt om als uitwisselingsstudent naar San Francisco te gaan, neemt zich voor een andere kant van zichzelf te tonen, om te ontdekken wie hij werkelijk is.

In de mist van Golden Gate Park beschrijft Metins hele Amerikaanse periode, van aankomst per vliegtuig tot vertrek. Hij komt terecht in een huis met drie andere mannen, in een wat verloederde kamer, en je zit er meteen in. Niet vanwege het decor — de Bijlmer was ook niet essentieel voor Wees onzichtbaar — maar vanwege die hoofdpersoon, die zich zo kwetsbaar opstelt. Naast alle colleges Law gaat hij ook Creative Writing volgen, en daar wordt hij in stilte verliefd op Joan, een meisje met wie van alles aan de hand is. Isik beschrijft haar heel knap, net als zijn medestudenten en huisgenoten.

Op de stoep bij David Foster Wallace

Maar er gebeurt ook van alles. Geïnspireerd door de schrijflessen onderneemt hij een roadtrip naar het huis van David Foster Wallace.

‘… waarschijnlijk zou ik daar nog uren hebben gestaan, twijfelend over deze hele onderneming, als ik toen niet het klikklakgeluid van Joans laarzen had gehoord, en erin berustte dat alles wat hierna zou gebeuren onvermijdelijk was.
Joan liep met vastberaden tred naar het huis, terwijl ik nog even talmde. En op dat moment drong het tot me door dat de bedeesde Joan, die zich op sfsu nauwelijks liet horen tijdens de werkgroepen en het contact met haar studiegenoten meed, alles uit de kast had gehaald om een verpletterende indruk te maken op de nietsvermoedende bewoner van dit huis. Wallace zou wel gek zijn als hij zo’n prachtige verschijning niet alle medewerking zou verlenen. Plotseling had ik er alle vertrouwen in, wist ik zeker dat Joan dit zou klaarspelen. Tenminste, als de “local hero” van Bloomington thuis was.
Joan draaide zich om en wenkte me. “Waar wacht je op?” fluisterde ze. &dquo;Kom!” Ik kwam in beweging en als de schrijver ons op dat moment vanachter het gordijn aan het bespieden was, zou hij vast teleurgesteld concluderen dat ik actief deel uitmaakte van deze clandestiene operatie, wat, daar was ik van overtuigd, onze slagingskans aanzienlijk zou verkleinen.
Ze wachtte tot ik naast haar stond om daarna zonder aarzelen aan te bellen. Tot mijn afschuw klonk er vrijwel meteen geblaf. Wild geblaf.’

Joan is de romantische focus van de roman, Foster Wallace biedt de literaire verdieping — maar hij garandeert ook veel sociaal ongemak. Toch overheerst uiteindelijk het thuisfront de roman. Niet alleen komen zijn moeder en zus op bezoek, ook komen er verontrustende berichten: zijn dominante en mishandelende vader is terug uit Turkije en laat een onderneming in de soep lopen, ten koste van Metins moeder. Moet Metin niet terug?

In de mist van Golden Gate Park is een boek voor een groot publiek, ook voor jonge lezers: een coming of age-roman, ambachtelijk sterk, en vooral schrijft Isik ontzettend fijn, niet al te high brow. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. En dat komt wel degelijk door Metin, die continu twijfelt en reflecteert, maar hij zet wel degelijk stappen. En hij verovert je hart. Hoe moet dat nu verder met hem?

Annetje Rubens is winkelmanager van Athenaeum Boekhandel Haarlem.