Recensie: Dwars door de menselijke natuur: waarom ik uitkijk naar mijn gesprek met Tijs Goldschmidt

Ik heb ontzettend veel zin in het interview met Tijs Goldschmidt, donderdag 16 maart bij Het Martyrium. Wat een verteller is die man! Hij laveert moeiteloos van de terugkerende wolf (die zich natuurlijk wel aan de regels moet houden hier en geen schaapje mag eten) naar schubdieren, legendes, spreekwoorden en veel veel meer. Zijn blik op de wereld is vriendelijk maar scherp. Of is het scherp, maar toch liefdevol? Want hoewel hij niet alleen de natuur beschouwt, kijkt hij ook dwars door onze menselijke natuur. Maar nooit met cynisme. Hoe doet hij dat? Dat ga ik proberen te achterhalen.

N.B. Eerder publiceerden we voor uit Wolven op het ruiterpad, Onvoldoende liefdesbrieven, Vis in bad en het essay 'Het gen van de ziel' uit het aan Rudy Kousbroek gewijde nummer van De Gids. Goldschmidt won de P.C. Hooftprijs 2023.

En ondertussen streep ik voortdurend passages aan in Wolven op het ruiterpad. Zoals deze:

‘Veel Nederlanders, onder wie ikzelf, verlangen naar ongerepte natuur waar je niet voor elke braam die je plukken wilt eerst een nummertje hoeft te trekken. Het is opwindend te weten dat je tijdens een wandeling een zeearend, slechtvalk of wilde kat zou kunnen ontmoeten. Het hoeft niet eens echt te gebeuren om toch iets toe te voegen aan de ervaring. De wetenschap dat het dier in de buurt is, al is het moeilijk te vinden, maakt het spannend.’

Helen Westerik is boekverkoper filosofie bij Athenaeum Boekhandel Spui.