Recensie: De NEEhoorn is voor iedereen: over het grappige, talige, tegendraadse sprookje van Marc-Uwe Kling en Astrid Henn

32! Wat De Neehoorn van Marc-Uwe Kling en illustrator Astrid Henn zo grappig maakt? Het begint bij het omslag. Een eenhoorn! Lief! Oh, hij is chagrijnig. In het heerlijke hartenwoud is zijn hele familie blij, iedereen praat op rijm - maar de Neehoorn zegt nee. Dit sprookje, klassiek alwetend verteld, en uitstekend vertaald door Jaap Robben, barst van de geestige tegenstellingen.

N.B. Op Athenaeum.nl proberen we zoveel mogelijk boeken van de GV100 recht te doen met recensies, aanbevelingen en fragmenten.

Dat begint nog vóór het verhaal, boven Henns afbeelding van een eenhoornachterwerk en een kleurrijke drol, en Klings tekst: ‘Kijk! Ook al smaken zijn keutels naar taart, van achteren ziet hij eruit als een paard.’ Met een regenboogkleurige staart, dat dan weer wel.

Eenhoorns en regenbogen worden ten onrechte geassocieerd met meisjes, de NEEhoorn is voor iedereen. De grapjes in tekst en beeld zijn ook leuk voor volwassenen, die ongetwijfeld ook het constante Nee, nee, nee zullen herkennen van een bepaalde levensfase. Ook de stopwoordjes van de WATbeer, de WELLES-prinses en de KUS-m’n-KONT-hond komen elke opvoeder vertrouwd voor. In het vinden van die namen openbaart zich ook Robbens grote kwaliteit als vertaler: alleen de KUS-m’n-KONT-hond is wat erg stevig voor de NAhUND, en het betekenisverlies in SchLANGEWEILE naar Slangzaam (uit deel twee, De NEEhoorn en de Slangzaam) lijkt onvermijdelijk.

En het verhaal? Op een gegeven moment is de NEEhoorn al dat lievige gedoe dus zat, en trekt hij het bos in, waar hij zijn vrienden ontmoet. De ontmoeting met de WELLES-prinses is bijzonder hilarisch:

‘“Het is toch niet onze taak om iedere wildvreemde prinses te moeten redden?”
“Welles!” riep de prinses.
“Wat?” vroeg de WATbeer.
“WELLES!” riep de prinses.
De NEEhoorn, de WATbeer en de KUS-m’n-KONT-hond stonden voor de toren en deden alle drie helemaal niets om de prinses te redden. Waardoor zij nog bozer werd.
“Jullie moeten mij redden!” riep ze.
“NEE!”
“Welles!”
“Wat?”
“Welles!”
“NEE!”
“Welles! Jullie zijn mijn onderdanen!”
“Kus m’n kont”
“Wat?”
“Welles!”
“Ik geloof dat ik weet welke prinses dat is,” zei de NEEhoorn. “Dit is de WELLES-prinses.”
“Klopt!” riep de WELLES-prinses. “Mijn vader heeft me hier opgesloten, omdat ik altijd gelijk wil hebben.”
“Niet!?”
“Welles.”’

Kling houdt de grappen vol tot een Monty-Pythonachtige absurditeit - maar dan voor kinderen. Maar uiteindelijk gaat dit boek natuurlijk over belangrijke dingen: vriendschap, jezelf kunnen zijn. Door het spel met verwachtingen en taal - op het eind vullen Kling en Henn twee pagina’s met allerlei dieren met taalgrapnamen, een aanrader -, de herkenbaarheid en de grapjes overal is dit mierzoute boek gewoon superleuk.

Maritza Dubravac is de nieuwe kinderboekenverkoper bij Boekhandel Van Rossum.