Recensie: Wie is het meisje? Wie is het geestmeisje? Lucy Strange schrijft weer een klassiek-spannend boek

Eerder las ik de toen negenjarige Het geheim van het nachtegaalbos (The Secret of Nightingale Wood) voor, de spannende, door onder andere De geheime tuin geïnspireerde post-WOI-geschiedenis van een meisje met een depressieve moeder in een mysterieus huis, en zojuist sloeg ik de nieuwe vertaling van Aleid van Eekelen-Benders dicht: De geest en het meisje (The Ghost of Gosswater). De inmiddels tienjarige en ik leefden mee met een twaalfjarige die net voor de eeuwwisseling (1899-1900) ontdekt dat ze níét de erfgenaam van de graaf is, en niet alleen haar eigen levensgeschiedenis maar ook het verhaal van een mysterieuze geestverschijning moet onderzoeken. Klassiek, spannend en heerlijk voorleesbaar!

N.B. Op de site van Uitgeverij Gottmer staan de eerste pagina’s van dit boek te lezen.

Dat zit hem in de compacte hoofdstukken, de verfijnde structuur en de goede afwisseling van uiterst beangstigende momenten (begraafplaatsen, spoken, karikaturaal kwaadaardige koster en neef/daadwerkelijke erfgenaam, bittere weersomstandigheden) en scènes vol liefde en vriendschap en schoonheid — en geweldige ontdekkingen. Het boek is in balans. Zo stuit ze, als ze wegloopt van de begrafenis waar er alleen maar over haar geroddeld lijkt te worden, en komt tot rust, op een belangrijke plek.

‘Ik steek mijn handen uit naar de stammen van de hoge zilverberken aan weerskanten, ik luister naar een roodborstje dat boven me in de takken zit te zingen, ik schop door de halfvergane bladeren op de grond en adem de schone, vochtige, aardse geur in. Het voelt alsof ik ontsnapt ben.
Hier staat een ongewone tombe. Ik blijf staan om hem te bekijken.’

Strange wisselt hier de romantische natuurbeleving in een vloeiende zin af met een bijna simplistisch staccato van spanning. Agatha, die zich Aggie gaat noemen, gaat nog een paar keer bij die tombe terugkomen, ook ’s nachts, en ontdekt er steeds meer over. In de tussentijd krijgt ze een mooie band met haar biologische vader, een houtkunstenaar die nu ganzenboer is, krijgt ze vrienden, en stellen we vast dat familie belangrijker is dan dingen. Zelfs over de verloren familiejuwelen kan ze op een gegeven moment zeggen: het zijn maar spullen. En snel voegt ze zich, doet ze huishoudelijke klusjes terwijl ze leest in Hamlet — nog zo’n geschiedenis van geesten en ouders. Dat is de samenvatting; in het boek is die moraal subtieler verweven, en is het sentiment bijzaak bij een levensgevaarlijke en levensbepalende zoektocht naar de geschiedenissen van de geest én het meisje.

De geest en het meisje, knap vertaald door vaste vertaler Van Eekelen-Benders, onderstreept daarmee haar reputatie van een van de beste verhalenvertellers van het moment. Weer een sterk meisje, een inspirerende historische omgeving en een boek dat je wílt uitlezen. En zelf wil lezen - wat mijn dochter dan ook met Stranges tweede roman Ons kasteel aan zee heeft gedaan. In april verschijnt De zusjes uit het Verzonken Moeras (Sisters of the Lost Marsh), we kijken ernaar uit.

Daan Stoffelsen is webboekverkoper bij Athenaeum Boekhandel, recensent en hoofdredacteur van De Revisor - en vader van twee.