Recensie: Groot kijkplezier in het nieuwste deel van Het Muizenhuis

Nergens is het gezelliger dan in het Muizenhuis. Die conclusie mag je wel trekken na zes delen van het project dat Karina Schaapman ooit begon en dat nu van de familie Schaapman is. Het zit hem natuurlijk in de tot in detail geknutselde decors van kartonnen dozen, papier-maché en melkdopjes voor de belevenissen van Sam en Julia. Maar ook in de intense veiligheid ván die belevenissen, die op zijn Jip & Jannekes kleinschalig spannend zijn. In dit nieuwste deel, Het museum, gaan de twee muisjes eerst naar de rommelmarkt.

© The Mouse Mansion Company BV, www.hetmuizenhuis.nl

Daar kopen ze allebei iets leuks, een boekje en een kistje, waarvan ze wel willen weten hoe oud het is. Er ligt duidelijk niet alleen rommel op die markt! En aan het plein ligt ook het museum, daar zijn mensen die dat weten. Alvorens uitsluitsel te krijgen, moet Julia wel wat blunders begaan, die de gebruikelijke museumregels onderstrepen: kijken met je ogen, niet te hard praten, niet rennen en vooral niet jezelf met wc-papier als mummie aankleden. En ze moeten de verschillende zalen door, vol en rommelig en gedetailleerd: naturalis en geologie, techniek en scheepvaart, de bibliotheek, de Egyptische afdeling. In de mensenwereld zou je daarvoor al snel tien musea in Amsterdam en daarbuiten moeten bezoeken, maar hier is het overzichtelijker.

Jonge lezers léren ook wat: een 'e-lek-ri-seer-machine' zal wel wat met elektriciteit te maken hebben, en een mummie, dat is 'een dode muis van wel drieduizend jaar oud'. Daarbij schippert het verhaal van ook voor mij boven de pet naar al te overzichtelijk, maar die disbalans valt in het niet bij wat Het museum ook biedt. De verhaaltjes zijn spannend, en het is telkens een openbaring om niet 'mensen' maar 'muizen' te lezen, dat maakt dit universum prettig ongedifferentieerd: gender of kleur doet er minder toe (Julia's moeder blijkt in Indonesië te zijn geboren). En dat buurjongen Koosje in een rolstoel zit, is heel vanzelfsprekend (en onhandig, als hij een plaskrul in wil).

© The Mouse Mansion Company BV, www.hetmuizenhuis.nl

Maar vooral bieden de foto's groot kijkplezier voor jong en oud. Ik zie de mini-Gouden Boekjes liggen en de gele plas in het straaturinoir, en de Atlassen staan, mijn zevenjarige ziet de precies nagemaakte bananendozen, de Tyrannosaurus Rex (op muizenformaat) en bewondert de kamer met muren van schelpjes. En de volgende keer zien we meer, en hebben we meer gespreksstof. Hup, voor onder de boom!