Recensie: Blijven wachten

Over de knappe, compacte novelles van Robbert Welagen wil je niet te veel zeggen. Antoinette, zijn nieuwste, is een goedgeschreven verhaal dat je in een avond of twee kunt lezen, om er daarna weer opnieuw aan te beginnen.

N.B. Harm Hendrik ten Napel schreef deze bespreking oorspronkelijk voor Oost-online.nl. En eerder publiceerden we voor uit Welagens romans Porta Romana, Het verdwijnen van Robbert, In goede handen, en Nachtwandeling.

Een collega vatte het boek als volgt voor mij samen. Een man wacht bij de thermaalbaden in Boedapest op Antoinette, maar omdat ze niet komt opdagen, gaat hij de baden in. Hij fantaseert en denkt over haar na, vraagt zich af waarom ze niet gekomen is, en aan het einde van de dag besluit hij morgen weer op haar te wachten. Van zo’n beschrijving word ik nieuwsgierig: naar de relatie tussen de man en de vrouw, naar wat hem ertoe drijft om op zo’n verlangende, misschien wel hoopvolle manier op haar te blijven wachten.

De man en Antoinette hebben een geschiedenis. Jaren terug ontmoetten ze elkaar, ook hier, in Boedapest, maar dan in een warenhuis. Het is een vertederende en romantische scène: Antoinette spreekt de hoofdpersoon aan als hij een overhemd op staat te vouwen:

'"Pardon, mag ik wat vragen?" zei ze in het Engels. "Is dit overhemd er ook in de maat M?"
"Ik heb geen idee," antwoordde ik in het Engels. "Misschien wel."
"Zou u het even voor me kunnen nakijken?"
"Dat zou een beetje raar zijn."
"Hoe bedoelt u?"
"Ik werk hier niet."
Op een prachtige manier werd ze rood. Ze verontschuldigde zich, met een net niet verlegen glimlach.'

Ze beginnen elkaar op te zoeken door voor hun werk naar dezelfde regio’s af te reizen. Ze gaan samenwonen, en trouwen. Ze beginnen te verlangen naar een kind.

Wie de prachtige film Private Life heeft gezien – op Netflix, ook een tip – weet wat het van een stel kan vragen als het niet zomaar lukt om zwanger te worden. Antoinette en de hoofdpersoon van Welagens novelle komen in eenzelfde traject van onderzoeken en medische procedures terecht als hun kinderwens geen werkelijkheid wil worden. De man speelt deze geschiedenis, van de romantiek tot de tragedie, opnieuw voor zichzelf af terwijl hij in de zon ligt of zich laat masseren.

Welagens ambachtelijke, ingetogen beschrijvingen drijven vanuit het heden het verleden in en weer terug:

'Antoinette is niet gekomen. Er zijn uren verstreken, ik heb gewacht, de tijd genomen. De reden voor haar afwezigheid is me duidelijk, maar ik wil het kunnen ontkennen. Dat lukt zolang ik hier blijf, op deze plek in de stad. Hier voel ik me dicht bij haar.'

Met elk hoofdstuk verschuift ons perspectief op die eenzame man daar tussen de stomende baden en komen we meer te weten over Antoinette, waar ze is gebleven en of ze er morgen wel zal zijn. Een aanrader om op een hete dag te lezen en op een regenachtige te herlezen.

Harm Hendrik ten Napel is schrijver, filosoof en boekverkoper. Zijn verhalen en essays verschijnen onder andere in Tirade, Revisor en de Nederlandse Boekengids. In oktober verscheen zijn verhalenbundel Om aan te raken [fragment] bij Uitgeverij Querido.