De eerste zin van Ron Rash' Serena, vertaald door Anneke Bok en Nan Lenders

When Pemberton returned to the North Carolina mountains after three months in Boston settling his father’s estate, among those waiting on the train platform was a young woman pregnant with Pemberton’s child. She was accompanied by her father, who carried beneath his shabby frock coat a bowie knife sharpened with great attentiveness earlier that morning so it would plunge as deep as possible into Pemberton’s heart.
Toen Pemberton terugkeerde naar de bergen van North Carolina, na een verblijf van drie maanden in Boston waar hij de nalatenschap van zijn vader had afgehandeld, bevond zich onder de wachtenden op het perron een jonge vrouw die zwanger van hem was. Ze was in gezelschap van haar vader, die onder zijn sjofele overjas een lang jachtmes droeg dat hij eerder die ochtend uiterst secuur had geslepen opdat het zo diep mogelijk in Pembertons hart zou binnendringen.

De openingszin van Serena kenmerkt zich door twee elementen die typerend zijn voor de stijl van Ron Rash: vaart en intrige. De kunst van het vertalen was met name die voortvarende verteltrant te behouden. Rash sleept de lezer meteen mee in het verhaal, dat als een trein voortdendert door een ongenaakbaar landschap.

De openingszin is niet bijzonder lang, maar bevat wel al veel informatie.
Het lastige was dat de Engelse 'gerund' ('settling', 'waiting') veel meer mogelijkheden biedt om een natuurlijk klinkende opsomming te geven dan wij in het Nederlands tot onze beschikking hebben, maar na een aantal varianten hebben we toch besloten het origineel zo veel mogelijk te volgen en zijn we naar ons idee tot een even pakkende openingszin gekomen.

Janet Maslin schreef in The New York Times: 'With bone-chilling aplomb, linguistic grace and the piercing fatalism of an Appalachian ballad, Mr. Rash lets the Pembertons’ new union generate ripple after ripple of astonishment. Pemberton controls a vast lumber empire, and Serena quickly makes herself its regal overseer.'
Jay Parini in The Guardian: 'a bitter and brilliant novel'
Rob Schouten in Trouw: '... een haast antiek, hiëratisch epos. Je zit vastgenageld in je stoel en ziet licht verbijsterd toe wat er allemaal schijnbaar vanzelfsprekend op het toneel gebeurt.'

Anneke Bok vertaalde eerder werk van Colm Tóibín, Nick Hornby en James Salter; Nan Lenders vertaalde eerder Aifric Campbell, Douglas Coupland en André Aciman.