Week van het korte verhaal: Sylvia Hubers, Kira Wuck en Caroline Ligthart

Kira Wuck, Noodlanding [leesfragment]. Kira Wuck haar dichtbundel Finse meisjes werd diverse malen bekroond en beleefde herdruk op herdruk. Nu debuteert ze als auteur van korte verhalen. Net als in haar gedichten weet ze in deze verhalen met ogenschijnlijk eenvoudige zinnen een fantasierijk universum aan betekenis op te roepen. In de vaak absurdistische maar niet minder geloofwaardige verhalen laat ze de lezer kennismaken met kleurrijke buitenstaanders: een aan coke verslaafde bouwvakker, een boer die liever met zijn kippen praat dan met zijn vrouw, en een echtgenote die zichzelf uithongert omdat ze haar zwaarlijvige man niet kan verdragen.

Sylvia Hubers, Hier moet ik ingrijpen [leesfragment]. In 1988 debuteerde Sylvia Hubers met Doodskreten worden graag gehoord, een bundeling zeer korte, sprookjesachtige en absurdistische verhalen. Sindsdien publiceerde zij vijf dichtbundels en voor de buitenwacht leek het proza op een laag pitje te staan. Niets was minder waar: tussen 1988 en 2015 schreef Hubers honderden zeer korte, eigenaardige verhaaltjes en prozagedichten. In haar bundel Hier moet ik ingrijpen zijn 268 van deze 'miniaturen' in chronologische volgorde bij elkaar gebracht, van de prille eerstelingen tot het latere, voldragen werk.

Caroline Ligthart, Tweedehands bloemen [leesfragment]. Tweedehands bloemen geeft een intieme kijk in het alledaagse leven, vanuit het gezichtspunt van de buitenstaander. Bij een ogenschijnlijk alledaagse situatie weet Ligthart de vinger op de zere plek te leggen. Haar stijl is messcherp, gedurfd en krachtig, met de pittigheid van Annie M.G. Schmidt. Enkele verhalen zijn verschenen in Hollands Maandblad, De Brakke Hond en De Revisor.

Waar: Athenaeum Haarlem, Gedempte Oude gracht 70

Wanneer: Zondag 14 februari 2016, 15.00 uur

Entree: gratis